Été - IAM, Elodie Rama

L'été marque ces rues de ses éclats, de ses sourires

Des moments d’grâce, même si pour le travail on doit courir

J’aime trop cette vie, c’bordel où les gens s’croisent

Apprécient le temps, ils savent que dès qu’on nait on commence à mourir

Une vie parmi les gens tordus, les gens biens

Les gens honnêtes qui marchent au jour le jour

Sans plan dément sur la comète

Demain c’est loin, le sort fait tourner son aiguille

Ils jouent d’nos plan tout comme Dieu

Qu’a mis cette couleur sur les pommettes

Au quotidien la rue chante sa mélo

Cette violence, ces joies, ces peines et ces mélodrames

Comme ces gamins de douze ans armés qu’on a croisés

Mec, j’ai eu l’impression de voir la mort à l'œuvre sur un vélo

Voici l’décor d’nos adolescences où aucun menteur met les pieds

S’contente de palucher toutes ses connaissances

Aucun besoin d’eux, aucun besoin d’leur discours intéressé

Ici on nait, on vit, on meurt, sans y penser comme une évidence

La lune vient de se coucher, la rue commence à s’agiter

Le soleil s'éveille doucement, doucement

Et sa main s’abbat sur les passants

Le goudron crache sa fumée, les murs commencent à s'étouffer

La chaleur s'étale lourdement, lourdement

Et sa main s’abbat sur les passants

Run and run inside my head

These memories of golden years

There’s nothing I got in the end

Will let the story fade away

People grow, people change

I wish that I could say the same

There’s not enough tears in my eyes

We’ll live forever in my mind

Des passants foncent dans le goudron

À peine 10h c’est la fournaise

Ça fume déjà sur les balcons

Le sol est chaud comme de la braise

Tous les gamins ont une casquette

T-shirt, caleçon, claquettes

Le mec sirote une 16 à l’ombre

Le cul posé sur les cagettes

Des gens pressés en stress, le bus arrive, merde

Le livreur en sueur qui s'énerve

Parce qu’il trouve pas l’adresse

Une fille qui joue au ballon

Un homme qui pousse un caddie

On dirait qu’c’est lourd comme le plomb

Mais ce plomb-là c’est sa vie

Devant la ligne, ça s’frotte les mains

Encore une belle journée

Ça bouge au bar tous les quarts d’heure

Quelqu’un remet sa tournée

Les gouttes commencent à couler

Les flics commencent à tourner

Dans toute la rue on peut sentir

Venir la dernière fournée

Des gens venus de partout

Surement de sacrés parcours

Rien que pour ça, respecte-les

Tu connais pas leurs détours

Et sous l’soleil déchainé

La vie repart pour un tour

Jusqu'à ce qu'à nouveau

Le croissant revienne clamer son amour

La lune vient de se coucher, la rue commence à s’agiter

Le soleil s'éveille doucement, doucement

Et sa main s’abbat sur les passants

Le goudron crache sa fumée, les murs commencent à s'étouffer

La chaleur s'étale lourdement, lourdement

Et sa main s’abbat sur les passants

Yeah, yeah-yeah-yeah

Yeah, yeah-yeah-yeah

Yeah, yeah-yeah-yeah

Yeah, yeah-yeah-yeah

Yeah, yeah-yeah-yeah

Yeah, yeah-yeah-yeah

De zomer markeert deze straten met zijn sprankeling, zijn glimlach

Momenten van genade, zelfs als we voor ons werk moeten rennen

Ik hou te veel van dit leven, deze puinhoop waar mensen elkaar ontmoeten

Waardeer de tijd, ze weten dat zodra je geboren bent, je begint te sterven

Een leven tussen gestoorde mensen, goede mensen

Eerlijke mensen die van dag tot dag lopen

Zonder een gek plan op de komeet

Morgen is ver weg, het lot draait zijn naald om

Ze spelen met ons plan net als God

Wat bracht deze kleur op de jukbeenderen

Elke dag zingt de straat zijn melodie

Dit geweld, deze vreugden, dit verdriet en deze melodrama's

Zoals die geweerdragende twaalfjarigen die we passeerden

Man, ik had het gevoel dat ik de dood op een fiets zag

Hier is het decor van onze adolescentie waar geen leugenaar voet aan wal zet

Inhoud om al zijn kennis te poten

Geen behoefte aan hen, geen behoefte aan hun self-serving talk

Hier worden we geboren, we leven, we sterven, zonder dat het vanzelfsprekend is

De maan is net onder, de straat begint zich te roeren

De zon ontwaakt langzaam, langzaam

En zijn hand valt op voorbijgangers

De teer spuugt zijn rook, de muren beginnen te stikken

De hitte ligt zwaar, zwaar

En zijn hand valt op voorbijgangers

Ren en ren in mijn hoofd

Deze herinneringen aan gouden jaren

Er is niets dat ik uiteindelijk heb

Zal het verhaal laten vervagen

Mensen groeien, mensen veranderen

Ik wou dat ik hetzelfde kon zeggen

Er zijn niet genoeg tranen in mijn ogen

We zullen voor altijd in mijn gedachten leven

Voorbijgangers rennen de tar . in

Nauwelijks 10 uur is het de oven

Het rookt al op de balkons

De grond is gloeiend heet

Alle kinderen hebben een pet

T-shirt, onderbroek, slippers

Kerel nipt van een 16 in de schaduw

Kont op de kratten

Mensen die haast hebben in stress, de bus komt eraan, shit

De zweterige bezorger die boos wordt

Omdat hij het adres niet kan vinden

Een meisje dat met de bal speelt

Een man duwt een winkelwagentje

Ziet eruit alsof het loodzwaar is

Maar die leiding is zijn leven

Voor de rij wrijft hij in zijn handen

Weer een mooie dag

Het beweegt elk kwartier aan de bar

Iemand stelt hun tour uit

De druppels beginnen te stromen

De politie begint te draaien

In de hele straat voel je

Kom de laatste batch

Mensen van over de hele wereld

Zeker mooie reizen

Alleen daarvoor, respecteer ze

Je kent hun omwegen niet

En onder de brandende zon

Het leven neemt een wending

Tot weer

De halve maan keert terug om zijn liefde te verkondigen

De maan is net onder, de straat begint zich te roeren

De zon ontwaakt langzaam, langzaam

En zijn hand valt op voorbijgangers

De teer spuugt zijn rook, de muren beginnen te stikken

De hitte ligt zwaar, zwaar

En zijn hand valt op voorbijgangers

Ja ja ja ja

Ja ja ja ja

Ja ja ja ja

Ja ja ja ja

Ja ja ja ja

Ja ja ja ja