Après La Fête... - IAM

Après la fête…

Il n’y a plus un bruit…

Les chaises se vident…

La réalité revient, ouais…

Après la fête on se fait la bise, on tombe dans les bras l’un de l’autre

On passe un instant et puis on se dit au revoir

1 mois file, 1 an, ensuite, on s’appelle plus

Il faut croire que c’est ainsi doucement on se perd de vue

Parfois, assis chez moi, je revois des visages

Défiler dans mes rêveries de ceux qui ont quitté ce rivage

Par la force des choses ou maladie grave, par souhait

Par désir, d’autres horizons que ceux qu’on avait

Pour échapper au glaive ou esquiver la balance

En allant, loin des emmerdes qui tombent en avalanche

Fatigués de devoir encaisser tes tas de salades

Plein de gars veulent te serrer et t’emmener en balade

Après le lycée, les chemins s'écartent, on évolue

Et sur nos dos le sablier jette son dévolu

Torse nu sur les scooters, on se montre à tout le monde

Plein été, sentais la vie entrer dans mes poumons

On est ces rois dans les châteaux de cartes, les illusions se brisent

Et de princes on passe à chiens de la ville

Ils sont loin ces samedis au parfum acidulé

Mes souvenirs, décidemment si durs à manipuler

Après la fête tout s’estompe

Y a plus un bruit, on tourne la page

Les chaises se vident, au revoir tout le monde

La réalité revient, on peine à porter la charge

Dans le miroir les visages se redessinent, les traits se durcissent

On trouve que les aiguilles vont bien trop vite

Les potes de bringues font place aux collègues de travail

Le rien à foutre de tout devient: il faut de la maille et signer le bail

La vue se voile, on perd de vue quelques proches

L’insouciance est loin et le futur vient de sonner la cloche

Le temps, passe d’un coup de pinceau sur les murs

Et dans ces rues, berceau de nos enfances, témoins de toutes nos aventures

Certaines blessures ont disparu, d’autres sont restées

La vie a fait le tri, les plus profondes lui ont résisté

Et on pense plus à demain qu’hier en quête du bonheur suprême

Chacun se bat pour lui certains l’espèrent du fond de leurs prières

Un beau jour il débarque, évident comme l'évidence

C’est devenu tellement rare pas question de laisser passer la chance

Et, l’instant d’après on s'éveille auprès d’elle

2 secondes plus tard sans le voir venir, on se retrouve debout devant la

maternelle

Dans une boîte à chaussures on a rangé nos photos

Vestige de hauts faits d’armes, l’alcool, les boîtes, les filles, les potos

Epoque où le passe-temps favori c'était briller en soirées

On faisait la fête, c’est tout, sans même savoir ce qu’il y a avait après, mais…

Après la fête tout s’estompe

Y a plus un bruit, on tourne la page

Les chaises se vident, au revoir tout le monde

La réalité revient, on peine à porter la charge

Après la fête…

Na het feestje…

Er is geen geluid meer...

De stoelen zijn leeg...

De realiteit komt terug, ja...

Na het feest dat we kussen, vallen we in elkaars armen

We brengen een tijdje door en dan nemen we afscheid

1 maand gaat voorbij, 1 jaar, dan bellen we elkaar niet meer

Denk dat het elkaar zo langzaam uit het oog aan het verliezen is

Soms zit ik thuis en zie ik gezichten

Scroll door mijn dagdromen van degenen die deze kust hebben verlaten

Door omstandigheden of ernstige ziekte, door wens

Door verlangen, andere horizonten dan die we hadden

Om aan het zwaard te ontsnappen of de weegschaal te ontwijken

Onderweg, weg van de stront die in de lawine valt

Ben je het zat om je stapels salades te moeten verzilveren

Veel jongens willen je knuffelen en een ritje met je maken

Na de middelbare school lopen de paden uiteen, we evolueren

En op onze rug richt de zandloper zijn vizier

Shirtless op de scooters, we laten het aan iedereen zien

Midzomer, voelde het leven mijn longen binnenkomen

Wij zijn die koningen in het kaartenhuis, illusies verbrijzelen

En van prinsen gaan we naar stadshonden

Ze zijn ver verwijderd van die pittig geurende zaterdagen

Mijn herinneringen, zeker zo moeilijk om mee om te gaan

Na het feest vervaagt alles

Er is geen lawaai meer, we slaan de pagina om

De stoelen gaan leeg, tot ziens allemaal

De realiteit keert terug, we worstelen om de last te dragen

In de spiegel worden de gezichten opnieuw getekend, de gelaatstrekken verharden

We vinden dat de naalden veel te snel gaan

Feestmaatjes maken plaats voor collega's

De fuck van dit alles wordt: je moet in elkaar grijpen en de huurovereenkomst ondertekenen

Het uitzicht is versluierd, we verliezen een paar dierbaren uit het oog

Roekeloosheid is ver weg en de toekomst heeft zojuist de bel gerinkeld

Tijd, penseelstreken over de muren

En in deze straten, bakermat van onze kinderjaren, getuigen van al onze avonturen

Sommige wonden verdwenen, andere bleven

Het leven is opgelost, de dieperen hebben het weerstaan

En we denken meer aan morgen dan gisteren op zoek naar het ultieme geluk

Iedereen vecht voor hem, wat hoop uit de grond van hun gebeden

Op een mooie dag komt hij opdagen, duidelijk als het bewijs

Het is zo zeldzaam geworden dat je de kans niet kunt missen

En het volgende moment worden we naast haar wakker

2 seconden later zonder hem te zien aankomen, staan ​​we voor de

kleuterschool

In een schoenendoos hebben we onze foto's bewaard

Overblijfsel van grote wapenfeiten, alcohol, clubs, meisjes, vrienden

Toen het favoriete tijdverdrijf was om te schitteren op feestjes

We waren aan het feesten, dat is alles, niet eens wetend wat het volgende was, maar...

Na het feest vervaagt alles

Er is geen lawaai meer, we slaan de pagina om

De stoelen gaan leeg, tot ziens allemaal

De realiteit keert terug, we worstelen om de last te dragen

Na het feestje…