Mirages - IAM, Allen Akino

Du noir dans nos cœurs et pour tout enlever faudra charbonner

L’erreur est humaine mais faut la force d’un Dieu pour pardonner

Imparfait, vu qu’ici-bas j’ai débarqué pêle-mêle

Inconnu chez les hommes, peu importe, tant qu’j’suis reconnu par l'éternel

J’ai rêvé d’harmonie, entouré de fausses notes

J’ai vidé ton flacon sans jamais trouver l’ivresse

Des signaux de détresse sautaient du haut des blocs

Parce que haine et amour ont toujours la même adresse

La peur et l’ignorance ont toujours la même caisse

Road movie où la connerie se paye en espèces

À tirer sur la corde, tu finis le cul par terre

Trop tard pour «J'aurais dû», maintenant, qu’est-ce que tu vas faire?

Obtenir le pardon, faudra plus qu’un genou à terre

Y’aura pas d’machine arrière, même avec dix mille prières

Enfer ou paradis, je sais plus vraiment où j’vis

Mais j’descends à l’affût, heureusement je sais où j’vais

J’ai rêvé liberté, entouré de murs de brique

J’ai rêvé les abattre, comme de vulgaires volatiles

Pour ça y’avait deux voies, celle des calibres et des livres

J’ai choisi la seconde, la première était pas libre

Tu sais j’ai vu des forts plier, j’ai vu des corps tomber

Renaissant de leurs cendres, fiers, j’ai vu des torses bombés

À l’ombre du pouvoir, hier, j’ai vu l’espoir sombrer

Et moi, sur le perchoir, je rappe pour ne pas crier, han

Du noir dans nos cœurs et pour tout enlever faudra charbonner

L’erreur est humaine mais faut la force d’un Dieu pour pardonner

Imparfait, vu qu’ici-bas j’ai débarqué pêle-mêle

Inconnu chez les hommes, peu importe, tant qu’j’suis reconnu par l'éternel

Lorsqu’on est en bas, y’a pas d’option, hormis l’ascension

Lors de l’ascension, on peut rencontrer la censure ()

Des gens qui ne vivent que par la tension

On a vendu nos gosses, y’aura plus jamais de temps sûr

Ce dont je suis sûr, c’est qu’un jour on va tous mourir

Que l’cadeau empoisonné par peur, on va l’ouvrir

Je ne veux pas quatre murs autour de mon aventure

Ça va finir en «Sale juif» tagué sur la devanture

Comment s’perdre, en se souciant de nos souhaits

Surtout si on a survécu à la punition de leurs fouets

Pardonne-moi Seigneur, je n’ai tué personne

Alors pourquoi mes atomes s’trouvent à la merci de leurs jouets

Je n’suis pas l’meilleur, certainement pas le pire

Mis des mots sur la colère de ceux qui n’savaient pas la dire

J’ai gagné et perdu dans le fracas des batailles

J’ai fait face à mes démons, car je ne pouvais plus les fuir

Trop d’combats, tuent l’credo que j’ai pour l’homme

Il a rejoint mes rêves et balance au bout d’une corde

Dans mes chansons d’automne, la folie s’habite de mille visages

Et l’horizon n’est qu’un mirage (Word up)

Du noir dans nos cœurs et pour tout enlever faudra charbonner

L’erreur est humaine mais faut la force d’un Dieu pour pardonner

Imparfait, vu qu’ici-bas j’ai débarqué pêle-mêle

Inconnu chez les hommes, peu importe, tant qu’j’suis reconnu par l'éternel

Zwart in ons hart en om het allemaal te verwijderen zal het moeten kolen

Vergissen is menselijk, maar er is de kracht van een God voor nodig om te vergeven

Onvolmaakt, aangezien ik hier beneden belandde

Onbekend onder mannen, het maakt niet uit, als ik maar herkend word door het eeuwige

Ik droomde van harmonie, omringd door valse noten

Ik heb je fles leeggemaakt zonder ooit dronkenschap te vinden

Noodsignalen sprongen van de bovenkant van de blokken

Omdat haat en liefde altijd hetzelfde adres hebben

Angst en onwetendheid hebben nog steeds hetzelfde fonds

Roadmovie waar bullshit contant wordt betaald

Als je aan het touw trekt, beland je met je kont op de grond

Te laat voor "ik had het moeten doen", wat ga je nu doen?

Voor vergeving is meer nodig dan knielen

Er zal geen terugkeer zijn, zelfs niet met tienduizend gebeden

Hel of paradijs, ik weet echt niet waar ik woon

Maar ik ga op de uitkijk staan, gelukkig weet ik waar ik heen ga

Ik droomde van vrijheid, omringd door bakstenen muren

Ik droomde ervan ze neer te schieten, als gewone vogels

Daarvoor waren er twee wegen, die van de kalibers en die van de boeken

Ik koos de tweede, de eerste was niet gratis

Je weet dat ik forten heb zien buigen, ik heb lichamen zien vallen

Uit hun as herrijzend, trots, zag ik uitpuilende torso's

In de schaduw van de macht zag ik gisteren de hoop wegzinken

En ik, op de baars, ik rap om niet te schreeuwen, han

Zwart in ons hart en om het allemaal te verwijderen zal het moeten kolen

Vergissen is menselijk, maar er is de kracht van een God voor nodig om te vergeven

Onvolmaakt, aangezien ik hier beneden belandde

Onbekend onder mannen, het maakt niet uit, als ik maar herkend word door het eeuwige

Als je beneden bent, zit er niets anders op dan te klimmen

Bij het opstijgen kan men censuur tegenkomen ()

Mensen die alleen van spanning leven

We hebben onze kinderen verkocht, er zal nooit een veilige tijd zijn

Waar ik zeker van ben, is dat we op een dag allemaal zullen sterven

Dat het geschenk vergiftigd door angst, we zullen het openen

Ik wil geen vier muren rond mijn avontuur

Het eindigt op "Dirty Jew" getagd op de etalage

Hoe te verdwalen, geven om onze wensen

Vooral als we de bestraffing van hun zwepen hebben overleefd

Vergeef me Heer, ik heb niemand vermoord

Dus waarom zijn mijn atomen overgeleverd aan hun speelgoed?

Ik ben niet de beste, zeker niet de slechtste

Geef woorden aan de woede van degenen die het niet konden uiten

Ik heb gewonnen en verloren in het lawaai van gevechten

Ik zag mijn demonen onder ogen omdat ik niet meer voor ze weg kon lopen

Te veel gevechten, dood het geloof dat ik heb voor de man

Hij voegde zich bij mijn dromen en bungelt aan een touw

In mijn herfstliedjes leeft waanzin in duizend gezichten

En de horizon is slechts een luchtspiegeling (Word up)

Zwart in ons hart en om het allemaal te verwijderen zal het moeten kolen

Vergissen is menselijk, maar er is de kracht van een God voor nodig om te vergeven

Onvolmaakt, aangezien ik hier beneden belandde

Onbekend onder mannen, het maakt niet uit, als ik maar herkend word door het eeuwige