Pauvre Vania - Hugues Aufray

Il faut t’en aller, pauvre Vania

Son mari est revenu

Tu ne la reverras plus

Pauvre Vania

Il faut l’oublier, pauvre Vania

Car le maître a dit

Que s’il te trouvait ici

Tu irais en Sibérie, pauvre Vania

La neige effacera

La trace de tes pas

Et le temps passera

Emportant ta voix

Dans cette pièce, dors, pauvre Vania

Ce soir on priera

Pour que tu n’aies pas trop froid

Que Dieu ait pitié de toi

Pauvre Vania

Vas, tu l’oubieras, pauvre Vania

Tu rencontreras

Une fille qui t’aimera

Pauvre et modeste à la fois, pauvre Vania

Elle t’aimera toujours, pauvre Vania

Car ce bel enfant

Qui viendra au printemps

Aura tes yeux et ton sang

Pauvre Vania

Je moet gaan, arme Vania

Haar man kwam terug

Je zult haar niet meer zien

Arme Vanya

We moeten het vergeten, arme Vania

Voor de meester zei

Dat als hij je hier vond...

Je zou naar Siberië gaan, arme Vanya

De sneeuw zal wissen

Het spoor van je voetstappen

En de tijd gaat voorbij

Je stem dragen

In deze kamer, slaap, arme Vania

Vanavond gaan we bidden

Zodat je het niet te koud hebt

God heb medelijden met je

Arme Vanya

Ga, je zult het vergeten, arme Vania

Je zal ontmoeten

Een meisje dat van je zal houden

Arm en nederig tegelijk, arme Vania

Ze zal altijd van je houden, arme Vania

Omdat dit prachtige kind

Wie komt er in de lente

Zal je ogen en je bloed hebben

Arme Vanya