Madeleine - Hugues Aufray

Debout sur un bac de misère

Allant au gré de la rivière

Dans la nuit, chante un vieux passeur

Il chante et rit autant qu’il pleure

Madeleine, Madeleine

Demain matin, il se marie

Et le bouquet qu’il a choisi

C’est Madeleine, la pécheresse

Qui l’a cueilli dans sa détresse

Madeleine, Madeleine

Tout le village s’est embarqué

Sur le radeau de la mariée

Les gens se moquent entre leurs dents

En regardant vêtue de blanc

Madeleine, Madeleine

Mais le radeau a chaviré

Il était vraiment trop chargé

Chevaux, amis, femme et carrosse

Tout s’est noyé le jour des noces

De Madeleine, de Madeleine

On a cherché la vérté

Mais elle aussi avait coulé

Il n’est resté qu’un vieux passeur

Pleurant l’amour, perdant l’honneur

Pour Madeleine, pour madeleine

(Merci à nadine pour cettes paroles)

Staande op een ellende bak

De rivier afdalen

In de nacht zingt een oude veerman

Hij zingt en lacht net zoveel als hij huilt

Magdalena, Magdalena

Morgenochtend gaat hij trouwen

En het boeket dat hij koos

Het is Madeleine, de zondaar

Wie heeft hem opgepikt in zijn nood?

Magdalena, Magdalena

Het hele dorp stapte in

Op het vlot van de bruid

Mensen lachen tussen hun tanden

In het wit gekleed kijken

Magdalena, Magdalena

Maar het vlot kapseisde

Het was echt te druk

Paarden, vrienden, vrouw en koets

Het verdronk allemaal op de trouwdag

Van Madeleine, van Madeleine

We zochten naar de waarheid

Maar ook zij was gezonken

Alleen een oude smokkelaar bleef

Huilend om liefde, verlies van eer

Voor Madeleine, voor Madeleine

(Met dank aan nadine voor deze teksten)