Le Bateau fou - Hugues Aufray

Et les dés sont jetés

et sur la voile, l’océan

la lune est levée

va mon bateau il est grand temps

entends-tu le voilier devant

siffler les haut-bancs

file file jusqu’au bout

va mon bateau fou

eh ho

droit sur l’horizon

mes yeux déchiffrent les étoiles

et le sel sur mon front

on joue raison jusqu'à la maison

allez mon vieux sors la grande voile

fais claquer la toile

file file jusqu’au bout

va mon bateau fou

eh ho

porte moi au bout de la terre

conduis ma route solitaire

traine mon âme vagabonde

dans cette course autour du monde

car la ville qui m’attend s’appelle liberté

attrape mon courage

de larmes glacées et de sang

d’enfer et d’orage

dans ces quarante rugissants

la peur me fait grincer des dents

fuyons le néant

file file jusqu’au bout

va mon bateau fou

eh ho

je sens ma raison qui chavire

comme un ouragan qui délire

j’entends hurler sa voix profonde

dans cette course autour du monde

la ville qui m’attend s’appelle liberté

et les dés sont jetés

et sur la voile, l’océan

la lune est levée

va mon bateau il est grand temps

entends-tu le voilier devant

siffler les haut-bancs

file file jusqu’au bout

va mon bateau fou

eh ho

porte moi au bout de la terre

conduis ma route solitaire

traine mon âme vagabonde

je sens ma raison qui chavire

(Merci à Dandandd pour cettes paroles)

En de dobbelstenen zijn geworpen

en op het zeil, de oceaan

de maan is op

ga mijn boot het is hoog tijd

hoor je de zeilboot voor je?

fluit de hoge banken

bestand bestand tot het einde

doe mijn boot gek

hey ho

recht aan de horizon

mijn ogen ontcijferen de sterren

en het zout op mijn voorhoofd

we spelen recht voor het huis

kom op oude man, stap uit het grootzeil

knip het canvas

bestand bestand tot het einde

doe mijn boot gek

hey ho

draag me naar het einde van de aarde

rijd mijn eenzame weg

sleep mijn dwalende ziel

in deze race rond de wereld

want de stad die op me wacht heet vrijheid

vang mijn moed

bevroren tranen en bloed

hel en storm

in deze roerige jaren veertig

angst doet me ineenkrimpen

laten we het niets ontvluchten

bestand bestand tot het einde

doe mijn boot gek

hey ho

Ik voel mijn gezond verstand wegglijden

als een uitzinnige orkaan

Ik hoor zijn diepe stem schreeuwen

in deze race rond de wereld

de stad die op me wacht heet vrijheid

en de dobbelstenen zijn geworpen

en op het zeil, de oceaan

de maan is op

ga mijn boot het is hoog tijd

hoor je de zeilboot voor je?

fluit de hoge banken

bestand bestand tot het einde

doe mijn boot gek

hey ho

draag me naar het einde van de aarde

rijd mijn eenzame weg

sleep mijn dwalende ziel

Ik voel mijn gezond verstand wegglijden

(Met dank aan Danandd voor deze teksten)