Cloches Sonnez - Hugues Aufray

Cloches sonnez

Aufray Hugues

«Ring them bells «de BobDylan: Adaptation: Hugues Aufray, Editions Spécial

rider Music

Sonne au clocher, toi le païen, pour tes cités de rêve

Sonne au clocher de nos sanctuaires, pour nos fleuves et nos grèves

Des grands fonds d’océan jusqu’au cœur des volcans

Car le temps vogue à l’envers comme un voile de mariée

Cloches sonnez de Saint-Pierre au vent de nos saisons

Résonnez d’une volée de fer pour les hommes de raison

Car nos jours sont comptés pour nos champs, nos cités

Et qu’un soleil noir descend sur les vaches sacrées

Cloches sonnez de Sainte-Marthe, pour les malheureux

Cloches sonnez que tous les peuples sachent, qu’il n’y a qu’un seul Dieu

Mais quand le berger s’endort, sous le grand saule qui pleure

Les brebis sont dehors, égarées dans la peur

Clochers sonnez pour l’aveugle et le sourd

Clochers sonnez pour l’exilé sans recours

Clochers sonnez pour ces quelques élus

Qui jugent pour les exclus quand les dés sont jetés

Cloches sonnez pour la fuite des heures

Pour les enfants qui pleurent, l’innocent qui meurt

Clochers sonnez de Sainte-Catherine, et de l’aube jusqu’au soir

Cloches sonnez sur les remparts, quand le lys fleurira

Mais comme l’attente est longue, et rude le combat

Pour que chez nous se fondent enfin, le mal et le bien

klokken luiden

Aufray Hughes

"Ring them bells" door BobDylan: Aanpassing: Hugues Aufray, Special Editions

rijder Muziek

Bel de klokkentoren, jij heiden, voor je droomsteden

Luid de bel van onze heiligdommen, voor onze rivieren en onze kusten

Van de diepe oceaan tot het hart van vulkanen

Want de tijd vliegt achteruit als een bruidssluier

Klokken luiden van Saint-Pierre in de wind van onze seizoenen

Laat een ijzeren salvo klinken voor mannen met verstand

Omdat onze dagen geteld zijn voor onze velden, onze steden

En een zwarte zon daalt neer op de heilige koeien

Klokken luiden uit Sainte-Marthe, voor de ongelukkigen

Klokken luiden laat alle mensen weten dat er maar één God is

Maar wanneer de herder in slaap valt, onder de grote treurwilg

De schapen zijn uit, verloren in angst

Klokkentorens luiden voor blinden en doven

Klokkentorens luiden voor de ballingschap zonder verhaal

Klokkentorens luiden voor deze uitverkorenen

Wie oordeelt over de uitgeslotenen wanneer de dobbelstenen worden gegooid?

Klokken luiden voor de voorbijgaande uren

Voor de kinderen die huilen, de onschuldige die sterft

Klokkentorens luiden van Sainte-Catherine, en van zonsopgang tot zonsondergang

Klokken luiden op de wallen, wanneer de lelie zal bloeien

Maar hoe lang is het wachten, en hoe moeilijk is het gevecht?

Zodat thuis, kwaad en goed eindelijk samensmelten