The Oaks on Prince St. - Houston Calls

Stand beside me

Tell me you don’t really know

Smile politely

through your indifferent glare

See a sure sign

A clear night pierced by a cloud

in the skyline

Gun smoke suspended in air

What did I miss

It seemed like fate was on our side

from the first kiss

When we both knew this would last

Her voice fades away like FM stations in the outskirts

We’re twisting at the dial as white noise to our remains

Well it’s a war cry

My darlin' don’t confuse love

with a good time

then we could both walk away

And even as the story piece by piece is torn asunder

And even as this house we built so strong burns all around

It seems that all we do is run away to dream and wonder

But don’t forget the oaks on Prince street never fell to ground…

Stuff rewinds to

the moment inside you

Stop caring like I do

Don’t try to devalue

the times that still feel true

The rest you can lie through

Stuff rewinds to

(One good house with the broken windows)

the moment inside you

(See it chip every time the wind blows)

Stop caring like I do

(right behind…)

Don’t try to devalue

(And all that’s left are the smoke and ashes)

the times that still feel true

(And you remember how bad the crash is)

The rest you can lie through

(Good emotion)

A cigarette stained with lipstick sits beside an ashtray

It’s the only thing left I have of you to throw away

If this was really fate then it’s not «if» but rather «when»

And all that I have left to do is save these reminders

Until I see you then…

So I implore

Ignore my hostile demeanor

You mean more

than I would care to admit

Ga naast me staan

Zeg me dat je het niet echt weet

Glimlach beleefd

door je onverschillige blik

Zie een zeker teken

Een heldere nacht doorboord door een wolk

in de skyline

Pistoolrook hangt in de lucht

Wat heb ik gemist

Het leek alsof het lot aan onze kant stond

vanaf de eerste kus

Toen we allebei wisten dat dit zou duren

Haar stem vervaagt als FM-zenders in de buitenwijken

We draaien aan de wijzerplaat als witte ruis op onze overblijfselen

Nou, het is een strijdkreet

Mijn schat, verwar liefde niet

met een goede tijd

dan kunnen we allebei weglopen

En zelfs als het verhaal stukje bij beetje wordt verscheurd

En zelfs als dit huis dat we hebben gebouwd, brandt het overal zo sterk

Het lijkt erop dat we alleen maar wegrennen om te dromen en ons af te vragen

Maar vergeet niet dat de eiken in Prince Street nooit op de grond vielen...

Dingen worden teruggespoeld naar

het moment in jou

Stop met zorgen maken zoals ik dat doe

Probeer niet te devalueren

de tijden die nog steeds waar voelen

De rest waar je doorheen kunt liegen

Dingen worden teruggespoeld naar

(Een goed huis met de kapotte ramen)

het moment in jou

(Zie het elke keer dat de wind waait)

Stop met zorgen maken zoals ik dat doe

(vlak achter…)

Probeer niet te devalueren

(En het enige dat overblijft zijn de rook en as)

de tijden die nog steeds waar voelen

(En je herinnert je hoe erg de crash is)

De rest waar je doorheen kunt liegen

(Goede emotie)

Naast een asbak staat een met lippenstift bevlekte sigaret

Het is het enige dat ik nog van je heb om weg te gooien

Als dit echt het lot was, dan is het niet "of" maar "wanneer"

En het enige dat ik nog moet doen, is deze herinneringen opslaan

Tot ik je dan zie...

Dus ik smeek het

Negeer mijn vijandige houding

Je bedoelt meer

dan ik zou willen toegeven