Nothing Was the Same - Hotel Books

I chose to believe every word I was fed

And I thought the coals on my back were a product

Of the lack you left when you stepped back

And racked your brain for a reason to stay,

But you could not seem to formulate any such thought in your head.

So you left with nothing more than a reason you kept silent

And my mind would riot stuck in self-perpetuated mental violence

And dreams kept private.

The ambition to fix this wish list of selfish misfit realist missions

Contained within a vision of wishful thinking

And sinking deep into a new bit of

Misproportioned emotions leaking through a seeping truth

Constructed by my need to feel important

When you would look back and think

Of all the little things that you regret.

I just wanted you to think of me when you think back

To all those little things that you regret.

I spent so much time convincing myself that the rest of this mess

That I stressed within this relationship was a product of the world’s

oppressions,

Not my deep desire to be needed.

And it’s hard to admit but I guess I’ve come to terms with the fact

That I just want to be needed,

And I convinced myself that I needed to be needed.

And if that was true, I would still be smiling

Like you still today but for different reasons.

I chose to dismiss the possible instance

That the lips I love to kiss could form the words goodbye

And it was a simple lie but I told it to you

And like the captain of a sinking ship choosing to believe

The bottom of the ocean was a better source of oxygen.

It’s so nice and I still chose to believe I misinterpreted your dialect

And everything you said about it.

Your diction, your diatribe, posture, body language and connotations,

All pointed in the same direction

The selection of contingent messages postponed until further notice

Because I was ashamed to admit the problem

And pretend your happiness came from me

And that your happiness was important.

But we aborted the sorted truths we once distorted

When I saw the shape of your dress when you wore it.

And that was enough until it wasn’t

And that’s when you finally felt supported.

So the others courted you and you mentally recorded

And endorsed the force perform of compliments you received came in

And you felt empowered enough to take your final bow

And find love within the arms of another instead of this heart of mine.

And that’s fine because I would do the same,

And I would leave me.

Not because I’m useless

And not because I’m broken.

Not because I’m sad and not because I’m worthless.

But because I saw value in your smile but not in your values,

And I’m sorry, and I love you.

And that’s why I can finally sleep at night,

Because you are free and you can thrive,

And I’m just happy I got to be a part of your life.

I’m just happy I got to be a part of the journey

That you call your life.

And I finally feel fine because I spent so long trying

To change you, not realizing I was the one who needed to change.

I was selfish to assume you loved me more than you love yourself

Even though I never felt the same.

And there’s so many things

That my selfishness tried to take away but you were the one

That was the hardest to watch walk away.

But thank you for letting me be a part of everything

You were building and creating and finding truth and life

And you were relating so much beauty, and I love you, and I’m sorry.

Thank you for letting me be a part of your journey.

Thank you for letting me be me.

And thank you for setting me free

And showing me love in its full capacity.

Thank you for letting me be a part of your journey.

Thank you for letting me be

me.

Thank you for setting me free and showing me love in its full capacity.

Ik koos ervoor om elk woord dat ik kreeg te geloven

En ik dacht dat de kolen op mijn rug een product waren

Van het gebrek dat je achterliet toen je een stap achteruit deed

En pijnigde je hersenen voor een reden om te blijven,

Maar het lijkt alsof je zo'n gedachte niet in je hoofd kunt formuleren.

Dus je vertrok met niets meer dan een reden waarom je zweeg

En mijn geest zou in opstand komen en vast blijven zitten in zichzelf in stand houdend mentaal geweld

En dromen werden privé gehouden.

De ambitie om dit verlanglijstje van egoïstische buitenbeentjes realistische missies op te lossen

Vervat in een visie van wishful thinking

En diep wegzinken in een nieuw stukje

Verkeerd geproportioneerde emoties die door een sijpelende waarheid lekken

Gemaakt door mijn behoefte om me belangrijk te voelen

Wanneer je terug zou kijken en denken

Van alle kleine dingen waar je spijt van hebt.

Ik wilde gewoon dat je aan me denkt als je terugdenkt

Op al die kleine dingen waar je spijt van hebt.

Ik heb zoveel tijd besteed om mezelf ervan te overtuigen dat de rest van deze rotzooi

Dat ik benadrukte binnen deze relatie was een product van 's werelds

onderdrukkingen,

Niet mijn diepe wens om nodig te zijn.

En het is moeilijk toe te geven, maar ik denk dat ik het feit heb aanvaard

Dat ik gewoon nodig wil zijn,

En ik overtuigde mezelf ervan dat ik nodig moest zijn.

En als dat waar was, zou ik nog steeds glimlachen

Zoals jij vandaag nog steeds, maar om verschillende redenen.

Ik heb ervoor gekozen om de mogelijke instantie af te wijzen

Dat de lippen die ik graag kus, de woorden vaarwel kunnen vormen

En het was een simpele leugen, maar ik vertelde het je

En zoals de kapitein van een zinkend schip ervoor kiest te geloven

De bodem van de oceaan was een betere bron van zuurstof.

Het is zo leuk en ik heb er nog steeds voor gekozen om te geloven dat ik je dialect verkeerd heb geïnterpreteerd

En alles wat je erover zei.

Je dictie, je tirade, houding, lichaamstaal en connotaties,

Allemaal in dezelfde richting wijzend

De selectie van voorwaardelijke berichten tot nader order uitgesteld

Omdat ik me schaamde om het probleem toe te geven

En doe alsof je geluk van mij kwam

En dat jouw geluk belangrijk was.

Maar we hebben de gesorteerde waarheden afgebroken die we ooit hadden verdraaid

Toen ik de vorm van je jurk zag toen je hem droeg.

En dat was genoeg totdat het niet meer was

En toen voelde je je eindelijk gesteund.

Dus de anderen hebben je het hof gemaakt en jij hebt mentaal vastgelegd

En keurde de krachtsuitoefening goed van de complimenten die je binnenkwam

En je voelde je sterk genoeg om je laatste buiging te maken

En vind liefde in de armen van een ander in plaats van dit hart van mij.

En dat is prima, want ik zou hetzelfde doen,

En ik zou me verlaten.

Niet omdat ik nutteloos ben

En niet omdat ik gebroken ben.

Niet omdat ik verdrietig ben en niet omdat ik waardeloos ben.

Maar omdat ik waarde zag in je glimlach, maar niet in je waarden,

En het spijt me, en ik hou van je.

En daarom kan ik 's nachts eindelijk slapen,

Omdat je vrij bent en je kunt gedijen,

En ik ben gewoon blij dat ik een deel van je leven heb mogen uitmaken.

Ik ben gewoon blij dat ik deel mocht uitmaken van de reis

Dat je je leven noemt.

En ik voel me eindelijk goed omdat ik zo lang heb geprobeerd

Om jou te veranderen, niet beseffend dat ik degene was die moest veranderen.

Ik was egoïstisch om te veronderstellen dat je meer van mij hield dan van jezelf

Ook al voelde ik me nooit hetzelfde.

En er zijn zoveel dingen

Dat mijn egoïsme probeerde weg te nemen, maar jij was degene

Dat was het moeilijkst om te zien weglopen.

Maar bedankt dat ik deel uit mocht maken van alles

Je was aan het bouwen en creëren en het vinden van waarheid en leven

En je vertelde zoveel schoonheid, en ik hou van je, en het spijt me.

Bedankt dat ik deel mocht uitmaken van je reis.

Bedankt dat je mij mij laat zijn.

En bedankt dat je me hebt vrijgelaten

En laat me liefde in zijn volle capaciteit zien.

Bedankt dat ik deel mocht uitmaken van je reis.

Bedankt dat je me hebt laten zijn

mij.

Bedankt dat je me hebt bevrijd en me liefde in zijn volle capaciteit hebt laten zien.