Constant Conclusions - Hotel Books

This is what I said to myself in a deep dream:

There’s a relief that belief is all inside of me,

and it’s not trying to seep,

but bleed a brief shred of grief

followed by a chase to break free as I chase this crippling desire to

understand the fire in your eyes

With time I’ll try to realize that you’re the love I need.

But then I find this hope inside when I finally cross these wires,

not so that I die,

but so my brain will fry.

So I’ll be dulled down enough to believe your lies when you cross the t’s and

you dot the i’s.

And I’ll believe you,

because I can see through the rescue.

And I saw a familiar bleak view when I broke my neck to see over the fence just

to see how green the grass on the other side of it is.

But I know good and well that these self help,

pity party depths of hell,

chasing a burning desire like whiskey down your throat

drowning out the fact that the facts are in and you’re still gonna say no.

But I can’t let go

'cause this echoing promise of hope is deep inside of this confusion with me,

I know,

but soon I’ll let go.

And I’ll do what I can to tell love take control.

I’ll do what I can to let this love take control.

'Cause confusion of who you need me to be has striken me.

But love has no weapons and love is never fighting,

so darling, why are we?

When love was the original intention of this home we built in our sleep.

Every night I lie awake and I know my heart will break

but what hurts the most is knowing, knowing it’s happening to you.

Every night I lie awake I know my heart will break

but what’s hurts the most is knowing, knowing it’s happening to you.

Dit is wat ik tegen mezelf zei in een diepe droom:

Er is een opluchting dat geloof helemaal in mij zit,

en het probeert niet te sijpelen,

maar bloed een kort greintje verdriet

gevolgd door een achtervolging om los te komen terwijl ik dit verlammende verlangen najaag

begrijp het vuur in je ogen

Na verloop van tijd zal ik proberen te beseffen dat jij de liefde bent die ik nodig heb.

Maar dan vind ik deze hoop van binnen wanneer ik eindelijk deze draden oversteek,

niet zo dat ik sterf,

maar dus mijn hersenen zullen braden.

Dus ik zal afgestompt genoeg zijn om je leugens te geloven wanneer je de t's oversteekt en

jij zet de puntjes op de i.

En ik zal je geloven,

omdat ik door de redding heen kan kijken.

En ik zag een vertrouwd somber uitzicht toen ik mijn nek brak om over het hek te kijken

om te zien hoe groen het gras aan de andere kant is.

Maar ik weet goed en wel dat deze zelfhulp,

jammer feest diepten van de hel,

een brandend verlangen najagen als whisky door je keel

het feit overstemmen dat de feiten binnen zijn en je nog steeds nee gaat zeggen.

Maar ik kan niet loslaten

want deze weergalmende belofte van hoop zit diep in deze verwarring met mij,

Ik weet,

maar al snel laat ik het los.

En ik zal doen wat ik kan om te vertellen dat liefde de leiding neemt.

Ik zal doen wat ik kan om deze liefde de controle te geven.

Omdat er verwarring is ontstaan ​​over wie je wilt dat ik ben.

Maar liefde heeft geen wapens en liefde is nooit aan het vechten,

zo lief, waarom zijn we?

Toen liefde de oorspronkelijke bedoeling was van dit huis dat we in onze slaap hebben gebouwd.

Elke nacht lig ik wakker en weet ik dat mijn hart zal breken

maar wat het meeste pijn doet, is weten, weten dat het je overkomt.

Elke nacht lig ik wakker, ik weet dat mijn hart zal breken

maar wat het meeste pijn doet, is weten, weten dat het je overkomt.