Nothing Ever Changes - Hotel Books

The pain of our broken bones

Holds no candle to the pain of our broken homes

The bothersome cold and fatherless homes

Who is to blame but our own?

When mothers overseas

See pain that we don’t know

And they pray their offspring have no double X chromosome

'Cause if so, they become triple-X photo drones

While we spend our time alone on our cellular phones

Not connecting with each other’s minds

And definitely not connecting with each other’s souls

And this black hole’s just the right size for the devil to make his home

And it’s sad to say, but I can unfortunately admit that

Time after time, I’ve let these demons inhabit my mind

But can you blame me when I’m raised in a nation that

Teaches me every time I make a mistake

I can just blame society?

And my United States is a product of history books

Not history

And I’m the child of enough stern preaching

To believe in things I can’t even see

But I’ll take it with no reason

'Cause I need some sort of clarity and dignity

Through this changing season

And people say I’m speaking blasphemy and unrighteously

And I’m gonna regret this

When really, I’m just telling you what I’m afraid of

And they say I’m gonna wish I could eat my words

When I meet my maker

But I’ve compromised myself so many times

That I don’t even know what I’m made of

So forgive me

I’m just another broken human

Trying to live freely

De pijn van onze gebroken botten

Houdt geen kaars aan voor de pijn van onze gebroken gezinnen

De vervelende koude en vaderloze huizen

Wie heeft de schuld behalve die van onszelf?

Wanneer moeders in het buitenland

Zie pijn die we niet kennen

En ze bidden dat hun nakomelingen geen dubbel X-chromosoom hebben

Want als dat zo is, worden het triple-X-fotodrones

Terwijl we onze tijd alleen doorbrengen op onze mobiele telefoons

Geen verbinding maken met elkaars gedachten

En zeker niet verbinden met elkaars zielen

En dit zwarte gat heeft precies de juiste maat voor de duivel om zijn thuis te maken

En het is triest om te zeggen, maar dat kan ik helaas toegeven

Keer op keer heb ik deze demonen mijn geest laten bewonen

Maar kun je het me kwalijk nemen als ik ben opgegroeid in een land dat

Leert me elke keer dat ik een fout maak

Kan ik de samenleving de schuld geven?

En mijn Verenigde Staten is een product van geschiedenisboeken

geen geschiedenis

En ik ben het kind van genoeg strenge prediking

Om te geloven in dingen die ik niet eens kan zien

Maar ik neem het zonder reden aan

Omdat ik een soort van duidelijkheid en waardigheid nodig heb

Door dit wisselende seizoen

En mensen zeggen dat ik godslastering en onrechtvaardig spreek

En hier ga ik spijt van krijgen

Terwijl ik je echt vertel waar ik bang voor ben

En ze zeggen dat ik zou wensen dat ik mijn woorden kon opeten

Wanneer ik mijn maker ontmoet

Maar ik heb mezelf zo vaak gecompromitteerd

Dat ik niet eens weet waar ik van gemaakt ben

Dus vergeef me

Ik ben gewoon weer een gebroken mens

Proberen vrij te leven