Lose Yourself - Hotel Books

They say it’s hard to fall in love

Maybe they never learned how to patiently wait

They say it’s always dark before the dawn

But you walked away before the dawn could break

So who’s really right in the end?

When you tore down th walls

But i’m the one alone in this bed?

As you feel his hands around your waste

I can feel them around my neck

God, this complacency has numbed me

And this numbing has scared me back into the deep

I’m slowly learning how to learn from something

And realizing the only thing worse than feeling pain

Is feeling nothing

There is an intoxication in her smile

And it went straight to my head

Without it, i can’t see past these

Blurred lines that i’ve always been fed

And sometimes i wonder

Maybe my chest cavity is growing bigger

Or maybe my heart is just shrinking

Either way we decorate this ship

It’s still sinking

And i always had love to blame,

And i always had love to blame,

As i try to find my way, i feel this pain

And i had love to blame.

I had love to blame.

If i were to believe in love,

I would have to see a flood

But knowing my luck

I would somehow float to shore

And have to wake up

I don’t want to wake up

I don’t want to wake up

'cause i’m trying, just trying to find the light inside

Ze zeggen dat het moeilijk is om verliefd te worden

Misschien hebben ze nooit geleerd geduldig te wachten

Ze zeggen dat het altijd donker is voor de dageraad

Maar je liep weg voordat de dageraad kon aanbreken

Dus wie heeft er uiteindelijk gelijk?

Toen je de muren neerhaalde

Maar ik ben de enige in dit bed?

Terwijl je zijn handen om je afval voelt

Ik voel ze om mijn nek

God, deze zelfgenoegzaamheid heeft me verdoofd

En deze verdoving heeft me bang gemaakt de diepte in te gaan

Ik leer langzaam hoe ik van iets kan leren

En het enige realiseren dat erger is dan pijn voelen

Voelt niets?

Er is een bedwelming in haar glimlach

En het ging recht naar mijn hoofd

Zonder kan ik niet voorbij deze kijken

Vage lijnen die ik altijd heb gehad

En soms vraag ik me af

Misschien wordt mijn borstholte groter?

Of misschien is mijn hart gewoon aan het krimpen

Hoe dan ook, we versieren dit schip

Het zakt nog steeds

En ik had altijd liefde de schuld,

En ik had altijd liefde de schuld,

Terwijl ik mijn weg probeer te vinden, voel ik deze pijn

En ik had liefde de schuld.

Ik had graag de schuld.

Als ik in liefde zou geloven,

Ik zou een overstroming moeten zien

Maar mijn geluk kennen

Ik zou op de een of andere manier naar de kust drijven

En wakker moeten worden

Ik wil niet wakker worden

Ik wil niet wakker worden

want ik probeer, probeer gewoon het licht binnenin te vinden