Death is a Terrifying Thing - Hotel Books

Death is a terrifying thing

I don’t know if it just means I’m getting older, but every day just seems more

real

I don’t dwell on it like it’s a monster under the bed that’s out to get me

I have much more reverence than that, I-I just fear it

Like I fear God

But, death has become another taboo topic, where simply asking questions are

considered ignorance or considered stupidity

But, the problem is, when I was a kid, I come from such a big family

So it means that a lot of people died in my life

And even though I’ve been to a lot of funerals, I still don’t get it

I still don’t understand what happens, and I definitely don’t understand why we

have a ceremony for it

I was told it was to celebrate life, but we did that when we were living

So when I die

Burn my body into ashes and use them to fertilize the tree in front of the

funeral home that used to be my church

The one across from the car dealership on Henderson in Porterville, California

The one next to La Mission De Jesús, and make sure the tree hears you say, «You brought the most joy when I was a child, because you provided a place to

exist outside of the walls I never understood»

And promise me that the tree will someday die, too so she can see me again

I still get caught up thinking of death I’ve seen

When I heard my grandmother died, my mom didn’t say, «Hey, grandma’s dead,» or «Sorry, son, but Grandma’s passed,» she said, «Son, your grandma’s with the Lord

now.

She then continued, she’s no longer in pain, she’s no longer sick,

she’s finally at peace, she’s finally happy.»

I guess if I was there during her final breath, I would look at her and say, «Thank you, your happiness gives my pain a purpose, I love you.»

And my quiet resentment

Turns to love I lose

I forgot what you said

I forget what you meant

Quiet resentment

Turns to love I lose

I forgot what you said

I forget what you meant

I forget what you meant, I’ve been choking on nothing

Choking on nothing again

Hoping for something

Hoping for something to captivate my head

Death is real, I don’t need an augmentation of the way that I think

It’s easy to feel its embrace when your hands are on the edge of a cliff,

looking at the brink of your own defeat

And you’re afraid of real failure, so you live for fake success

You try to trace behavior in your own tattered dress

Hoping you’ll be in a pine box long enough to feel alive

The irony is that it’s the only way that we can still fight

But the moments that you’ll never have back

I can tell you what I love, but I cannot tell you what I lack

From what I’ve experienced and what I think I can feel

You can’t believe in love, if you don’t believe that death is real

De dood is een angstaanjagend iets

Ik weet niet of het gewoon betekent dat ik ouder word, maar elke dag lijkt meer

echt

Ik blijf er niet bij stilstaan ​​alsof het een monster onder het bed is dat erop uit is om me te pakken te krijgen

Ik heb veel meer eerbied dan dat, ik ben er gewoon bang voor

Alsof ik God vrees

Maar de dood is een ander taboe-onderwerp geworden, waar simpelweg vragen stellen is

beschouwd als onwetendheid of beschouwd als domheid

Maar het probleem is dat toen ik een kind was, ik uit zo'n groot gezin kom

Het betekent dus dat er veel mensen zijn gestorven in mijn leven

En hoewel ik naar veel begrafenissen ben geweest, snap ik het nog steeds niet

Ik begrijp nog steeds niet wat er gebeurt, en ik begrijp zeker niet waarom we

heb er een ceremonie voor

Er is mij verteld dat het was om het leven te vieren, maar dat deden we toen we nog leefden

Dus als ik dood ga

Verbrand mijn lichaam tot as en gebruik het om de boom voor de te bemesten

uitvaartcentrum dat vroeger mijn kerk was

Die tegenover de autodealer op Henderson in Porterville, Californië

Die naast La Mission De Jesús, en zorg ervoor dat de boom je hoort zeggen: «Je bracht de meeste vreugde toen ik een kind was, omdat je een plek

bestaan ​​buiten de muren die ik nooit heb begrepen»

En beloof me dat de boom op een dag ook zal sterven, zodat ze me weer kan zien

Ik raak nog steeds verstrikt als ik denk aan de dood die ik heb gezien

Toen ik hoorde dat mijn grootmoeder stierf, zei mijn moeder niet: "Hé, oma is dood", of "Sorry, zoon, maar oma is overleden", zei ze, "Zoon, je oma is bij de Heer

nu.

Toen ging ze verder, ze heeft geen pijn meer, ze is niet meer ziek,

ze heeft eindelijk rust, ze is eindelijk gelukkig.»

Ik denk dat als ik er was tijdens haar laatste ademtocht, ik naar haar zou kijken en zeggen: "Dank je, je geluk geeft mijn pijn een doel, ik hou van je."

En mijn stille wrok

Verandert in liefde die ik verlies

Ik ben vergeten wat je zei

Ik ben vergeten wat je bedoelde

Stille wrok

Verandert in liefde die ik verlies

Ik ben vergeten wat je zei

Ik ben vergeten wat je bedoelde

Ik ben vergeten wat je bedoelde, ik stikte in niets

Weer stikken in niets

Op iets hopen

Hopend op iets dat mijn hoofd kan boeien

De dood is echt, ik heb geen vergroting nodig van de manier waarop ik denk

Het is gemakkelijk om zijn omhelzing te voelen wanneer je handen op de rand van een klif zijn,

kijken naar de rand van je eigen nederlaag

En je bent bang om echt te falen, dus je leeft voor nepsucces

Je probeert gedrag te traceren in je eigen gescheurde jurk

In de hoop dat je lang genoeg in een grenen kist zit om je levend te voelen

De ironie is dat dit de enige manier is waarop we nog kunnen vechten

Maar de momenten die je nooit meer terug zult hebben

Ik kan je vertellen waar ik van hou, maar ik kan je niet vertellen wat ik mis

Van wat ik heb meegemaakt en wat ik denk te kunnen voelen

Je kunt niet in liefde geloven als je niet gelooft dat de dood echt is