Worthwhile - Homebound

With each word, I try to find a way to focus this tired mind.

You’ll tell me it’s worth it in the end,

Or will I end up like the rest of them,

Fall back in line and remember when,

I was young and I was stupid,

I threw this away, my youth included.

Was there ever a time or even a place,

Somewhere we could all relate,

To memories we hold so close or the choice we’d regret the most.

And so I drop my head between my knees,

In search of perspective and clarity.

Now I’ve come to stick with those who care and understand the sentiments I

share.

Those from a place where I call home couldn’t make me feel more alone.

You made your choice and now I make mine,

I am the product of my dreams.

We’ll do our best while we have time,

This is my shadow that never leaves.

Was there ever a time or even a place,

Somewhere we could all relate,

To memories we hold so close or the choice we’d regret the most.

And so I drop my head between my knees,

In search of perspective and clarity.

And you’ll see your true colours start to show when it’s make or break and you

need to know.

So I’ve got myself dragged into this and as far as I can tell,

I’ll never find another place somewhere I truly felt,

That I can make my mark and work to play my part.

I’m giving everything I have,

Everything I have.

If this falls through you know I’ll take it all to heart.

I won’t let myself fall apart.

Met elk woord probeer ik een manier te vinden om deze vermoeide geest te concentreren.

Je zult me ​​​​uiteindelijk vertellen dat het de moeite waard is,

Of zal ik eindigen zoals de rest,

Val terug in de rij en onthoud wanneer,

Ik was jong en ik was dom,

Ik heb dit weggegooid, inclusief mijn jeugd.

Was er ooit een tijd of zelfs een plaats,

Ergens waar we ons allemaal in zouden kunnen vinden,

Aan herinneringen die we zo dicht bij elkaar houden of de keuze waar we het meest spijt van zouden hebben.

En dus laat ik mijn hoofd tussen mijn knieën vallen,

Op zoek naar perspectief en duidelijkheid.

Nu blijf ik bij degenen die om de gevoelens geven en die ik begrijpen

delen.

Degenen uit een plaats waar ik thuis noem, konden me niet meer alleen laten voelen.

Jij hebt jouw keuze gemaakt en nu maak ik de mijne,

Ik ben het product van mijn dromen.

We zullen ons best doen zolang we tijd hebben,

Dit is mijn schaduw die nooit weggaat.

Was er ooit een tijd of zelfs een plaats,

Ergens waar we ons allemaal in zouden kunnen vinden,

Aan herinneringen die we zo dicht bij elkaar houden of de keuze waar we het meest spijt van zouden hebben.

En dus laat ik mijn hoofd tussen mijn knieën vallen,

Op zoek naar perspectief en duidelijkheid.

En je zult zien dat je ware kleuren zichtbaar worden wanneer het erop of eronder is en jij

moet weten.

Dus ik heb mezelf hierin meegesleurd en voor zover ik weet,

Ik zal nooit een andere plek vinden waar ik me echt voelde,

Dat ik mijn stempel kan drukken en eraan kan werken om mijn rol te spelen.

Ik geef alles wat ik heb,

Alles wat ik heb.

Als dit niet doorgaat, weet je dat ik het allemaal ter harte zal nemen.

Ik laat mezelf niet uit elkaar vallen.