Broken Reverie - Homebound

You tore me apart and ripped at every seam

Have a taste of your own medicine then tell me how you’ve been

A bitter pill to swallow, It builds up to break you down

Till your misery is crippling and drags you to the ground

It was exciting and new, completely out of the blue

Not long before I was a stranger to you

I’ll let you in my head so you can recite

What I never said when I had to bite

The tip of my tongue, take a deep breath

Had to grit my teeth till my mouth bled

I had to tread ever so light around the corners of your mind

I’m another example of what you couldn’t handle

The impression I convinced myself I had of you and I

As clear as day, as right as rain

But I was caught in my illusion

I’m riddled with delusion

So deceitful on my eyes

A mirage playing with my mind

Everything I said, everything I did

Nothing seemed to work, nothing did the trick

‘cause you got everything that you needed

Now your left feeling guilty

But I’m getting used to this lack of honesty

Brings a flush of red only I can see

You left me stranded and neglected with nothing more than I expected

I should be getting used to this by now

Still hurts to admit but I’ll get over it somehow

I should be getting used to this by now

Still hurts to admit but I’m not over it right now

Je scheurde me uit elkaar en scheurde bij elke naad

Proef je eigen medicijn en vertel me hoe het met je gaat

Een bittere pil om te slikken, het bouwt zich op om je af te breken

Tot je ellende je verlamt en je naar de grond sleept

Het was spannend en nieuw, helemaal uit het niets

Niet lang voordat ik een vreemde voor je was

Ik laat je in mijn hoofd zodat je kunt reciteren

Wat ik nooit zei toen ik moest bijten

Het puntje van mijn tong, haal diep adem

Moest op mijn tanden bijten tot mijn mond bloedde

Ik moest altijd zo licht om de hoeken van je geest lopen

Ik ben een ander voorbeeld van wat je niet aankon

De indruk waarvan ik mezelf overtuigde dat ik die van jou en ik had

Zo helder als de dag, zo goed als regen

Maar ik zat gevangen in mijn illusie

Ik ben bezaaid met waanideeën

Zo bedrieglijk in mijn ogen

Een luchtspiegeling die met mijn geest speelt

Alles wat ik zei, alles wat ik deed

Niets leek te werken, niets hielp

want je hebt alles wat je nodig had

Nu voel je je links schuldig

Maar ik raak gewend aan dit gebrek aan eerlijkheid

Brengt een rode blos alleen ik kan zien

Je liet me gestrand en verwaarloosd achter met niets meer dan ik had verwacht

Ik zou hier nu wel aan moeten wennen

Het doet nog steeds pijn om toe te geven, maar ik kom er op de een of andere manier wel overheen

Ik zou hier nu wel aan moeten wennen

Het doet nog steeds pijn om toe te geven, maar ik ben er nu nog niet overheen