Zwei Meter Bein - Hildegard Knef

Mein Mann ist groß

Es ist mein Los

Ihn selten ganz zu seh’n

Selbst bei seinen besten Witzen

Bleibt er sitzen

Doch wer lachen will

Muss leider steh’n

Zwei Meter Bein und ganz oben ein Gesicht

War darin ein Licht?

Doch von unten sieht man’s

Zwei Meter Bein standen pausenlos im Weg

Und ich sah, wenn wir tanzten, seinen Kragen schräg

Zwei Meter Bein und kein Fernrohr weit und breit

Bei der Unterhaltung da spricht man nicht, man schreit

Zwei Meter Bein und das ohne Telefon

Von Liebe flüstern bleibt da leider Illusion

Ich sah nur den Magen

Und alle meine Fragen

Prallten ab an der Mitte

Und er sah auf Dritte

Als ob er über mich hinblickte

Und ich unten ganz allein

Zwei Meter Bein und ein Kopf hoch über mir

Man fühlt sich vereinsamt und keiner kann dafür

Ohne Stelzen, ohne Leiter

Kommt man bei dem Mann nicht weiter

Denn bei zwei Meter Bein

Steht man machtlos vis-à-vis

Keine Überlegung als Untergrundbewegung

War das hier nur ein Tricke

Da mir sonst kein Glücke

Wenn er schon über mich nicht fällt

Da hab ich ihm ein Bein gestellt

Zwei Meter Bein schlugen lang auf das Parkett

Als er zu mir aufsah, war mein Triumph komplett

Doch sein Lächeln war entnervend

Er fand mich einfach umwerfend

Er verkürzte meine Freizeit

Und ich bin mit Zwei-Drittel-Mehrheit

Durch die zwei Meter Bein

Seit geraumer Zeit mein Mann

mijn man is lang

Het is mijn lot

Zelden om hem volledig te zien

Zelfs bij zijn beste grappen

Hij blijft zitten

Maar wie wil er lachen

Helaas moet ik staan

Zes voet been en een gezicht bovenop

Zat er een lampje in?

Maar je kunt het van onderaf zien

Twee meter been stond non-stop in de weg

En ik zag zijn kraag scheef staan ​​toen we dansten

Twee meter been en geen verrekijker

In een gesprek praat je niet, je schreeuwt

Twee meter been en zonder telefoon

Helaas blijft het fluisteren van liefde een illusie

Ik zag alleen de maag

En al mijn vragen

Stuiterde uit het midden

En hij keek naar derden

Alsof hij over me heen keek

En ik beneden helemaal alleen

Twee meter been en een hoofd hoog boven mij

Je voelt je eenzaam en niemand kan helpen

Zonder stelten, zonder ladder

Met de man kom je niet verder

Want op twee meter been

Als je machteloos staat tegenover

Geen overweging als een ondergrondse beweging

Was dit gewoon een truc?

Omdat ik anders geen geluk zou hebben

Als hij niet over me heen valt

Dus ik heb hem laten struikelen

Twee meter beenslag lang op het parket

Toen hij naar me opkeek, was mijn triomf compleet

Maar zijn glimlach was zenuwslopend

Hij vond me gewoon prachtig

Hij verkortte mijn vrije tijd

En ik ben met een tweederde meerderheid

Door het twee meter lange been

Mijn man voor een lange tijd