In dieser Stadt - Hildegard Knef

Leere, bunte Zigarettenschachteln

Und zerknülltes Butterbrotpapier

Auf dem Schulweg, den wir täglich machten,

Seh' ich, als ob’s heute wär', vor mir;

Und wir klauten auf dem Beet vorm Bahnhof

Für die Mutter den Geburtstagsstrauß:

In dieser Stadt kenn' ich mich aus,

In dieser Stadt war ich mal zuhaus;

Wie sieht die Stadt wohl heute aus —

In dieser Stadt war ich mal zuhaus.

Zwischen zwei verdunkelten Laternen

Stand 'ne Bank, mein Erster, der hieß Fritz

Ich wollt' gern von ihm das Küssen lernen

Aber seine Küsse waren ein Witz

Morgens grübelnd hinter blinden Scheiben

Wusste ich nur eines — ich will raus!

In dieser Stadt kenn' ich mich aus,

In dieser Stadt war ich mal zuhaus;

Wie sieht die Stadt wohl heute aus —

In dieser Stadt war ich mal zuhaus.

Eines Morgens stand ich dann am Bahnsteig,

An dem Schienenstrang zur großen Welt,

Und ich wusste plötzlich auf dem Bahnsteig,

Dass mich nichts in dieser Stadt mehr hält.

Heute, nach allein durchweinten Nächten,

Halt' ich es vor Heimweh nicht mehr aus:

In dieser Stadt kenn' ich mich aus,

In dieser Stadt war ich mal zuhaus;

Wie sieht die Stadt wohl heute aus —

In dieser Stadt war ich mal zuhaus.

Lege kleurrijke sigarettenpakjes

En verfrommeld vetvrij papier

Op weg naar school die we elke dag maakten

Ik zie voor me alsof het vandaag is;

En we stalen van het bed voor het treinstation

Voor de moeder het verjaardagsboeket:

Ik weet de weg in deze stad

Ik woonde vroeger in deze stad;

Hoe ziet de stad er vandaag uit? —

Ik heb in deze stad gewoond.

Tussen twee verduisterde lantaarns

Er was een bank, mijn eerste, zijn naam was Fritz

Ik wilde van hem leren kussen

Maar zijn kussen waren een grap

In de ochtend broedend achter blinde ruiten

Ik wist maar één ding: ik wil eruit!

Ik weet de weg in deze stad

Ik woonde vroeger in deze stad;

Hoe ziet de stad er vandaag uit? —

Ik heb in deze stad gewoond.

Toen stond ik op een ochtend op het perron,

Op weg naar de grote wereld

En ik wist het ineens op het perron

Dat niets me meer in deze stad houdt.

Vandaag, na nachten van alleen huilen,

Ik kan er niet meer tegen vanwege heimwee:

Ik weet de weg in deze stad

Ik woonde vroeger in deze stad;

Hoe ziet de stad er vandaag uit? —

Ik heb in deze stad gewoond.