Heute morgen war Termin - Hildegard Knef

Heute morgen war Termin

am Gericht, da sah ich ihn

nach langer Zeit zum ersten Mal

Sein Gesicht war blass und schmal

die Augen müde und so leer

Als der Scheidungsrichter sprach

dachte ich darüber nach

wie der erste Streit begann

wegen nichts fing alles an

Ich weiß es heute selbst nicht mehr

noch einmal suchte ich seine Hand

weil das Bewusstsein in mir schwand

es war ein kurzer Augenblick

dann zog er seine Hand zurück

Mir war übel wie noch nie

ich hatte butterweiche Knie

und das Urteil traf mein Herz

wie ein brennend heißer Schmerz

wenn ich doch nur gestorben wär?

Gerne hätte ich geweint

doch ich habe, wie mir scheint

schon lange keine Tränen mehr

Als ob ich ausgetrocknet wär?

dann war der ganze Spuk vorbei

Ich sah noch wie er eilig ging

er trug noch immer unsern Ring

noch einmal drehte er sich um

doch seine Lippen blieben stumm

Heute morgen war Termin

am Gericht, da sah ich ihn

nach langer Zeit zum ersten Mal

In dem großen kalten Saal

starb jede Hoffnung, die noch war

Eben rief er noch mal an

doch er fragte nur noch wann

er seine Sachen holen kann

Und da wurde mir erst klar

wie sehr allein ich plötzlich war

Vanmorgen was een afspraak

aan het hof, daar zag ik hem

voor het eerst in lange tijd

Zijn gezicht was bleek en smal

ogen moe en zo leeg

Toen de echtscheidingsrechter sprak

ik heb erover nagedacht

hoe het eerste gevecht begon

het begon allemaal om niets

Ik ken mezelf niet meer vandaag

nogmaals zocht ik zijn hand

omdat het bewustzijn in mij aan het vervagen was

het was een kort moment

toen trok hij zijn hand terug

Ik was misselijk als nooit tevoren

Ik had boterachtige knieën

en het vonnis raakte mijn hart

als een brandende hete pijn

als ik maar dood was

Ik had graag gehuild

maar ik heb, lijkt het mij

lange tijd geen tranen meer

Alsof ik uitgedroogd was?

toen was het allemaal voorbij

Ik zag hoe hij haastig vertrok

hij droeg nog steeds onze ring

hij draaide zich weer om

maar zijn lippen bleven stil

Vanmorgen was een afspraak

aan het hof, daar zag ik hem

voor het eerst in lange tijd

In de grote koude zaal

elke hoop die nog over was stierf

Hij belde net weer

maar hij vroeg alleen wanneer

hij kan zijn spullen halen

En toen realiseerde ik me

hoe eenzaam voelde ik me ineens