Herr Kalecke an der Ecke - Hildegard Knef

Herr Kalecke an der Ecke

Hat 'ne Friedhofsgärtnerei

Und er kennt all die Geschichten

Sämtlicher, die hier verblichen

Herr Kalecke, der schon immer einsam war

Fühlt sich rundum wunderbar

Im Gespräch mit seinen Geistern

Die ihn wundersam begeistern

Wie der Dicke, gleich am Tor

Großer Stein und Trauerflor

Sprach dass man ihn schnöd' vergiftet

Von der Gattin angestiftet

Jahrelang durft' er beköst'gen

Seine Sippe, diese Bestien

Und nach tränenreicher Litanei

Da weinte selbst die Polizei

In Hotels und in Palästen

Leben sie jetzt in voller Pracht

An den wunderschönsten Plätzen

Und im Sommer auf 'ner Jacht

Herr Kalecke an der Ecke

Hat 'ne Friedhofsgärtnerei

Und er kennt all die Geschichten

Sämtlicher, die hier verblichen

Und nur wen’ge Meter weiter

Liegt jetzt ein Abteilungsleiter

Der ganz langsam eingegangen

An den arbeitsfaulen Rangen

Die ihn täglich schikaniert'

Bis er schließlich resigniert

Und bevor noch pensioniert

An 'nem Gallenstein krepiert

Kaum zwei Steine weiter links

Da ruht ein viel zu junges Ding

Von zuhause abgehauen

Voller Sehnsucht, voll Vertrauen

Suchte auch Identität

Doch alsbald da war’s zu spät

Viele Herr’n die gaben Geld

Für das was sie für Liebe hält

Ein Star zu sein, das war ihr Traum

Nur als was stand noch im Raum

Auch das wie ward nie geklärt

Bis sie gänzlich ausgezehrt

Und der sich als Beschützer gab

Der zockt' ihr ab die letzte Mark

Und so nahm sie Schlaftabletten

Und war leider nicht zu retten

Herr Kalecke an der Ecke

Schloss 'ne Friedhofsgärtnerei

Geht zu seinen lieben Seelen

In der bitterkalten Nacht

Legt sich friedlich auf 'ne Bank

Und der ihn am Morgen fand

Sah ein heiteres Gesicht

Tief gefroren, weihnachtlich

Herr Kalecke an der Ecke

Ist jetzt der beliebte Mann

Er ist, den man nun verehrt

Ihm die ew’ge Freundschaft schwört

Fängt ein andres Dasein an

Der stets verlor und nie gewann

Steht nie wieder hinten an

Ist endlich ein zufried’ner Mann

Meneer Kalecke op de hoek

Heeft een begraafplaats kwekerij

En herkent alle verhalen

Iedereen die hier is overleden

Meneer Kalecke, die altijd eenzaam is geweest

Voelt overal heerlijk

In gesprek met zijn geesten

Die hem wonderbaarlijk inspireren

Zoals de dikke, direct bij de poort

Grote steen en rouwband

Sprak dat hij vergiftigd was

Aangezet door de vrouw

Jarenlang mocht hij eten

Zijn verwanten, die beesten

En na een betraande litanie

Zelfs de politie huilde

In hotels en in paleizen

Leef nu in volle glorie

Op de mooiste plekjes

En in de zomer op een jacht

Meneer Kalecke op de hoek

Heeft een begraafplaats kwekerij

En herkent alle verhalen

Iedereen die hier is overleden

En maar een paar meter verder

Ligt nu afdelingshoofd

Die heel langzaam binnenkwam

Op de werkluie gelederen

Wie pest hem elke dag'

Tot hij uiteindelijk ontslag nam

En voordat zelfs met pensioen

Overleden aan een galsteen

Nauwelijks twee stenen naar links

Er ligt een veel te jong ding

Weglopen van huis

Vol verlangen, vol vertrouwen

Ook gezocht naar identiteit

Maar al snel was het te laat

Veel heren die geld gaven

Voor wat ze denkt dat liefde is

Een ster zijn was haar droom

Alleen als wat er nog in de kamer was

Hoe werd nooit opgehelderd

Tot ze helemaal uitgeput zijn

En die zich voordeed als een beschermer?

Hij scheurde haar laatste merkteken eraf

En dus nam ze slaappillen

En helaas niet te redden

Meneer Kalecke op de hoek

Schloss een begraafplaats kwekerij

Ga naar zijn dierbare zielen

In de bitter koude nacht

Ligt rustig op een bankje

En wie vond hem in de ochtend?

Een vrolijk gezicht gezien

Bevroren, Kerst

Meneer Kalecke op de hoek

Is nu de populaire man

Hij is degene die men nu aanbidt

Eeuwige vriendschap zweert hem

Een ander bestaan ​​begint

Altijd verliezen en nooit winnen

Nooit meer achter staan

Is eindelijk een tevreden man