Liebespaar am Fenster - Hildegard Knef

Ich, der Mann, denke mir nichts.

Heut kann ich zu Hause bleiben,

Heute geh ich nicht ins Büro —

… an die Steuer muss ich noch schreiben…

Wie viel Uhr?

Ich weiß nicht genau.

Sie ist zu mir wie eine Frau,

Ich fühl mich ihr verbunden

Für Tage, Wochen, Monate

Und für Stunden ‑ für Stunden.

Ich, die Frau, bin gern bei ihm.

Von Heiraten wird nicht gesprochen.

Aber eines Tages will ich ihn mir

Ganz und gar unterjochen.

Die Dicke, daneben auf ihrem Balkon,

Gibt ihrem Kinde einen Bonbon

Und spielt mit ihren Hunden…

So soll mein Leben auch einmal sein —

Und nicht nur für Stunden — für Stunden.

Von Kopf bis Fuß umfließt uns ein Strom;

Noch sind wir ein Abenteuer.

Eines Tages trennen wir uns,

Eine andere kommt… ein neuer…

Oder wir bleiben für immer zusammen;

Dann erlöschen die großen Flammen,

Gewohnheit wird, was Liebe war.

Und nur in seltenen Sekunden

Blitzt Erinnerung auf an ein schönes Jahr,

Und an Stunden —

An glückliche Stunden.

Ik, de man, denk niets.

Vandaag mag ik thuis blijven

Ik ga vandaag niet naar kantoor -

... ik moet nog schrijven naar de belasting...

Hoe laat is het?

Ik weet het niet precies.

Ze is als een vrouw voor mij

Ik voel me met haar verbonden

Voor dagen, weken, maanden

En urenlang - urenlang.

Ik, de vrouw, ben graag bij hem.

Over trouwen wordt niet gesproken.

Maar op een dag wil ik hem

Helemaal onderwerpen.

De dikke naast haar op haar balkon

Geeft haar kind een snoepje

En speelt met hun honden...

Zo zou mijn leven ooit ook moeten zijn -

En niet alleen voor uren - voor uren.

Een stroom stroomt om ons heen van top tot teen;

We zijn nog steeds een avontuur.

Op een dag zullen we uit elkaar gaan

Er komt nog een... een nieuwe...

Of we blijven voor altijd bij elkaar;

Dan gaan de grote vlammen uit

Gewoonte wordt wat liefde was.

En alleen in zeldzame seconden

Flitsen herinnering aan een mooi jaar,

En om uur -

Tot happy hours.