Ferienzeit - Hildegard Knef

Heute kamen sie vom Mond zurück,

ein Fallschirm ging nicht auf;

der Dollar fällt,

der Dollar steigt, Föhn hängt zwischen Bergen.

Touristen schleichen, zeigen Sonnenbrand,

sitzen beim Kurkonzert, essen Eis,

schreiben Karten;

unsere Möbel sind noch immer auf dem Speicher,

wo gehört man hin?

Ferienzeit, Löwezeit, August, nichts für mich,

diese lahme, lähmende Ferienzeit…

Man geht spazieren, liest die Zeitung:

Tote auf der Autobahn, Tote in Pakistan,

ein Flugzeug abgestürzt,

Minister erholen sich;

in München wird Fasching sein,

war ein Bankeinbruch, gab es Tote, wird Olympia sein…

Ferienzeit, Löwezeit, August, nichts für mich,

diese lahme, lähmende Ferienzeit…

Sie langweilen sich, die acht oder zehn,

die an der Seilbahn stehen,

langweilen sich und werfen Steine,

werfen Steine um Mädchenbeine,

um Mädchenkopf, acht oder zehn,

die keinen Krieg gesehen,

empörte Wohlgenährte werfen Steine

am dritten Morgen des Wassermannjahrtausends,

des Zeitalters.

Auserwählte schreien gegen Berge an,

verstörte Ungehörte, die inmitten Luftverschmutzung die Benutzung ebensolcher

noch nicht aufgegeben.

Der Dollar fällt, der Dollar steigt, I

nflation, Stagflation, man weiß es schon…

Ferienzeit, Löwezeit, August, nichts für mich,

diese lahme, lähmende Ferienzeit…

Christina, drei Jahre alt, spielt ihre Platten,

da schmiedet der Schmied das Eisen,

und Safran macht den Kuchen gehl.

Christina, drei Jahre, wird nichts wissen vom Mann im Mond.

Jemand weiß aus zuverlässiger Quelle,

dass die alte Welle von der neuen abgelöst.

Man ermahnt und ist dagegen,

doch entgegen

jeder Sorge ist dies keineswegs verwegen,

solang du noch am dritten Morgen

des Wassermannzeitalters schläfst…

Ferienzeit, Löwezeit, August, nichts für mich,

diese lahme, lähmende Ferienzeit…

Vandaag kwamen ze terug van de maan

één parachute kon niet worden ingezet;

de dollar valt

de dollar stijgt, de foehn hangt tussen de bergen.

Toeristen sluipen, laten zonnebrand zien,

zit bij het kuuroordconcert, eet een ijsje,

schrijf kaarten;

onze meubels staan ​​nog op zolder,

waar hoor je thuis?

Vakantieseizoen, Leeuwenseizoen, Augustus, niet voor mij

deze lamme, verlammende feestdagen...

U gaat wandelen, leest de krant:

Dood op de snelweg, dood in Pakistan,

een vliegtuig is neergestort

ministers herstellen;

in München is er carnaval,

was er een instorting van de bank, waren er doden, zullen er de Olympische Spelen zijn...

Vakantieseizoen, Leeuwenseizoen, Augustus, niet voor mij

deze lamme, verlammende feestdagen...

Ze vervelen zich, de acht of tien

bij de kabelbaan staan

verveel je en gooi stenen,

gooi stenen om de benen van meisjes,

rond het hoofd van een meisje, acht of tien,

die geen oorlog zag

verontwaardigd goed gevoed stenen gooien

op de derde ochtend van het Aquarius millennium,

van de leeftijd.

Uitverkorenen schreeuwen tegen bergen,

gestoord ongehoord te midden van luchtvervuiling met hetzelfde

nog niet opgegeven.

De dollar valt, de dollar stijgt, ik

nflatie, stagflatie, je weet het al...

Vakantieseizoen, Leeuwenseizoen, Augustus, niet voor mij

deze lamme, verlammende feestdagen...

Christina, drie jaar oud, draait haar platen,

daar smeedt de smid het ijzer,

en saffraan maakt de taart blij.

Christina, drie jaar oud, zal niets weten over de man op de maan.

Iemand weet uit betrouwbare bron,

dat de oude golf werd vervangen door de nieuwe.

Men vermaant en is tegen

tegen

elke zorg is geenszins gewaagd,

zolang je nog op de derde ochtend

van het Aquariustijdperk slaapt...

Vakantieseizoen, Leeuwenseizoen, Augustus, niet voor mij

deze lamme, verlammende feestdagen...