Ein Stück Himmel - Hildegard Knef

Ein Stück Himmel

In der schwarzen Pfütze

Ein Stück Hoffnung in der Not

Und ein Lächeln

Selbst zwei dumme Witze

Sind zuweilen

Der Seele Brot

Eine Hand, die übers Haar streicht

Ein leises Wort trifft dich wie ein Stein;

Du warst gewohnt, viel zu lang gewohnt

Sehr allein zu sein

Einst saß ich mit wachen Augen

Im Abendrot

Und konnte die Nacht nicht erwarten

Die Nacht mit dir

Ich war verkrallt in das Leben

Das jede Stunde tanzen ließ

Ich liebte jede Sekunde

Mit dem Mann, der den Weg mir wies

Dein Bild

Das mich begleitet

Ein Antlitz, das mir so nah

Selbst nach Jahren

So vielen Jahren

Ist und bleibt es da

Een stukje hemel

In de zwarte plas

Een beetje hoop in tijden van nood

En een glimlach

Zelfs twee domme grappen

zijn soms

Brood van de ziel

Een hand die door het haar streelt

Een zacht woord raakt je als een steen;

Je was er aan gewend, veel te lang aan gewend

Heel alleen zijn

Eens zat ik met klaarwakkere ogen

In de zonsondergang

En kon niet wachten op de nacht

de nacht met jou

Ik was verslaafd aan het leven

Dat zorgde ervoor dat iedereen elk uur danste

Ik hield van elke seconde

Met de man die me de weg wees

Jouw foto

die mij vergezelt

Een gezicht dat zo dicht bij mij staat

Zelfs na jaren

Zoveel jaren

Het is en blijft daar