Augen in der Großstadt - Hildegard Knef

Wenn du zur Arbeit gehst

Am frühen Morgen,

Wenn du am Bahnhof stehst

Mit deinen Sorgen:

Da zeigt die Stadt

Dir asphaltglatt

Im Menschentrichter

Millionen Gesichter:

Zwei fremde Augen, ein kurzer Blick,

Die Braue, Pupillen, die Lider —

Was war das?

vielleicht dein Lebensglück…

Vorbei, verweht, nie wieder.

Du gehst dein Leben lang

Auf tausend Straßen;

Du siehst auf deinem Gang, die

Dich vergaßen.

Ein Auge winkt,

Die Seele klingt;

Du hast’s gefunden,

Nur für Sekunden…

Zwei fremde Augen, ein kurzer Blick,

Die Braue, Pupillen, die Lider —

Was war das?

Kein Mensch dreht die Zeit zurück…

Vorbei, verweht, nie wieder.

Du musst auf deinem Gang

Durch Städte wandern;

Siehst einen Pulsschlag lang

Den fremden Andern.

Es kann ein Feind sein,

Es kann ein Freund sein,

Es kann im Kampfe dein

Genosse sein.

Er sieht hinüber

Und zieht vorüber …

Zwei fremde Augen, ein kurzer Blick,

Die Braue, Pupillen, die Lider —

Was war das?

Von der großen Menschheit ein Stück!

Vorbei, verweht, nie wieder.

Wanneer je naar je werk gaat

in de vroege morgen,

Wanneer je op het treinstation bent

Met je zorgen:

Zoals de stad laat zien

Jij glad asfalt

In de menselijke trechter

miljoen gezichten:

Twee vreemde ogen, één snelle blik,

Het voorhoofd, de pupillen, de oogleden -

Wat was dat?

misschien je geluk in het leven...

Weg, weg, nooit meer.

Je gaat je hele leven

Op duizend wegen;

Je ziet onderweg, de

jou vergeten

een oog wenkt

De ziel klinkt;

Je hebt het gevonden

Slechts voor seconden...

Twee vreemde ogen, één snelle blik,

Het voorhoofd, de pupillen, de oogleden -

Wat was dat?

Niemand draait de tijd terug...

Weg, weg, nooit meer.

Je moet aan je gangpad zijn

dwalen door steden;

Zie een hartslag

De vreemde ander.

Het kan een vijand zijn

Het kan een vriend zijn

Het kan van jou zijn in de strijd

kameraad zijn.

Hij kijkt over

En passeert...

Twee vreemde ogen, één snelle blik,

Het voorhoofd, de pupillen, de oogleden -

Wat was dat?

Een stukje grote menselijkheid!

Weg, weg, nooit meer.