Kudurtan Şehir - Hidra

Yıkık bir oyun bahçesi, sınırda zorun raddesi

Güneşin o ıssız sesiyle biter sorunlar kesin

Daha çok yolum var kesin

Sorun var, onun darbesiyle düştük

Arka sokaklarda mutlu sonun maddesi

Olumsuz sonuçlarda doğdun, kaderi yolundan çevir

Ki lafını dinlemezse gövdesine doğrult hançeri

Kaybolur o ruhban şeritte söner kudurtan şehir

Bu zehri kustun bütün korkularını burundan çekip

İnsandan robot yaptı, atomdan su, balıktan gemi

Beyazdan siyah, griden bi' şehir, pamuktan demir

Yok olma kurtul egondan son hızla atıp maskeni

Kim miyim?

Siktir et, bu kafiyeler kanıtlar beni

Varoluş kağıttan gelirken Doğu'dan ağıtlar gelir

Bir darbe sarsabilir bedeni fakat dağıtmaz seni

Senin tek hazinen kimliğin, düşün vazifen nedir?

Ve neden ölümlerle beraber şu Haziran gelir

Boşverdim süslü cümleleri, ömür hüzünlü gülmeleri getirdi

Ner’den baksan yetmiş sene sürdü gülmeleri

Ve hepsi delirmişti

Hayatları gürültülüydü, derinlerde yok ettiler sessizliği

Günbegün geberip gitti hepsi megolomandı

Hepsi cüzdanından emin

Ve para düşmanındı, zatem ölüm düşmanınla gelir

Onun rüzgarıyla sevin pislik insanoğlu

Benim hayalim ayaklarıma belki İzmir izbanıyla gelir

Zengin ölmek için 50 senemi harcayamam baba

Buraya hapsedip avuttular bak arta kalan parayla

Ve başlatıldı gezegenim de onca savaş, yalan

Fazla yaşamak için düzene başımı sallayamam baba

İçim darda kalan taraf ve beni anlayamaz zaman

Güneşe fazla baktım, şu gözlerim parlayamaz daha

Artık kapalı algılarıma ithafen bütün bu şarkılar ve

Sarhoş olmak istiyorum yazamayacak kadar

Elekten geçirdi fecri felek çemberi

Bu vecde melekler gelir ve derki ''gerekçen nedir?''

Ne denli sevinçten keder yarattın hevesten kibir

Hoşgeldin, dünya senin evin dev bi' cehennemdesin

Ve gelen her sesin bir anlamı var

«Heveslenmesin» dediler ''kederden gebersin insan

Eden bulmasın, bulanda benle gelmesin''

Ki parayı vermeden de sirk burası

Sen ne derttesin?

Alınma, sende yerdesin, benimle beraber

Derin bir felaket ve devam etti bela-dert

Seyreder onlar olanları elinde semaver

Benimle kelam etme be lanetledim adem senin bu ütopyanı

Haydi selametle

Hareket etme, bekle, hayat kavga tokat-tekme

Korkma, dik bu kadehi tiksinerek

Kanda donan renkle boyalı yüzün, adın mağlup

Soyadın hüzün

Belki pek de derin anlamı yoktur bunun

Bitmez istesek de

Zaten ister istemez bir şüpheye düştük ölüm yüzünden

Bir korku yarattık hayali siyah görüntüsünden

Bu lağımda yüzüp gel, kulağımda hep bir müzik

Ben yazarım

Ne limuzinden medet ne renkli yüzükten

Boştur öbür çözümler, ölürsün dönüp sözünden

Kömürsü karanlıkta seyret özünü körün gözünden

Döngüne sövüp ödül ver gönlünün sönük közünden

Ki bu dünya bir yansımadır bir nankörün gözünden

Elimde cebimde ve saat ilerledikçe krize giriyor ruhum

Ayılamıyor ki saati gelmedikçe

Bir gün dahilerde bitecek, hayat daha ilerde bitecek

Ani ölümlerle düşecek hepsi, daha dilenme külçe

Bir gün talihin gülünce, şansın aniden dönünce

Eski hayallerin filmi mavi vadilere dönecek

Burası adeta bir hücre, hayli manidar bir bütçe

Yüksek hayallerin kahramanı galiba düşüşte

Een verwoeste speeltuin, de strengheid van de grens

Problemen eindigen met het desolate geluid van de zon

Ik heb nog een lange weg te gaan

Het probleem is dat we op zijn klap vielen

Happy end in de achterstraten

Je bent geboren met negatieve gevolgen, verander het lot op jouw manier

Als hij niet luistert, richt de dolk dan op zijn lichaam

Verdwijnt in die administratieve baan, de razende stad

braak dit gif uit, blaas al je angsten uit je neus

Hij maakte een robot van de mens, water van atoom, schip van vis

Zwart van wit, een stad van grijs, ijzer van katoen

Verdwijn niet, gooi je ego op volle snelheid weg en zet je masker af

wie ben ik

Fuck it, deze rijmpjes bewijzen me

Terwijl het bestaan ​​van papier komt, komen klaagzangen uit het Oosten

Een klap kan het lichaam doen schudden, maar het zal je niet breken

Je enige schat is je identiteit, wat is je plicht?

En waarom komt deze juni met sterfgevallen?

Ik gaf mooie zinnen op, het leven bracht droevige glimlachen

Waar je ook kijkt, het kostte ze zeventig jaar om te lachen

En ze waren allemaal gek

Hun leven was luidruchtig, diep van binnen vernietigden ze de stilte

Ze stierven met de dag, ze waren allemaal megalomane.

Helemaal zeker van je portemonnee

En geld was je vijand, de dood komt toch met je vijand

Verheug je met zijn wind, vuile mens

Misschien komt mijn droom tot mijn voeten met Izmir izban

Ik kan geen 50 jaar lang stervende rijke vader zijn

Ze sloten zich hier op en troostten me met het geld dat over was

En het begon op mijn planeet, alle oorlogen, leugens

Ik kan mijn hoofd niet schudden bij de indeling om langer te leven, pap

Als ik in de problemen zit en me niet kan begrijpen

Ik heb teveel naar de zon gekeken, deze ogen kunnen niet meer schijnen

Al deze liedjes en liedjes gewijd aan mijn nu gesloten percepties

Ik wil te veel dronken zijn om te schrijven

Hij doorzocht de fecri-lotscirkel

In deze extase komen engelen en zeggen: "Wat is je reden?"

Hoeveel vreugde heb je veroorzaakt verdriet, arrogantie van enthousiasme?

Welkom, de wereld is jouw thuis, je bent in een gigantische hel

En elk geluid heeft een betekenis

'Laat je niet verleiden,' zeiden ze, 'je zult sterven van verdriet.

Laat hem het niet vinden, laat hem niet met mij meekomen als hij het vindt"

Dat dit het circus is zonder het geld te geven

Waar maak je je zorgen om?

No offence, je ligt bij mij op de grond

Een diepe ramp en aanhoudende problemen

Hij kijkt wat er aan de hand is met een samovar in zijn hand

Praat niet tegen me, ik vervloekte deze utopie van jou

kom op in vrede

Beweeg niet, wacht, het leven vecht slap-kick

Wees niet bang, laat dit glas vol walging trekken

Je gezicht beschilderd met de kleur bevroren in bloed, je naam is verslagen

je achternaam is verdriet

Misschien heeft het geen diepe betekenis

Zelfs als we willen dat het stopt

Door de dood kwamen we onvermijdelijk in twijfel.

We hebben een angst gecreëerd van je denkbeeldige zwarte afbeelding

Kom zwemmen in dit riool, er is altijd muziek in mijn oor

ik schrijf

Noch een limousine, noch een gekleurde ring

Andere oplossingen zijn leeg, je zult sterven en je afkeren van je woord.

Bekijk je essentie door de ogen van blinden in het houtskooldonker

Vervloek de cyclus en beloon het vanuit de vage sintels van je hart

Dat deze wereld een weerspiegeling is door de ogen van een ondankbare

Het zit in mijn hand in mijn zak en naarmate de klok vordert, raakt mijn ziel in een crisis.

Hij kan niet nuchter zijn tot zijn tijd komt

Op een dag zullen genieën eindigen, het leven zal later eindigen

Ze zullen allemaal vallen met een plotselinge dood, smeek niet om nog meer blokken

Op een dag dat je geluk keert, wanneer je geluk plotseling keert

De film van oude dromen keert terug naar de blauwe valleien

Dit is als een cel, een heel zinvol budget.

De held van hoge dromen lijkt in verval te zijn