Gücüme Giden Yol - Hidra

Yazdıklarıma küfür eden yarım akıllı şairim

Ölümü andıran tebessüm ben kaç ölüme şahidim

Kimse benim sahibim olamaz çünkü ahirim

Geleceğimden habersiz hedeflerime kahinim

Gökyüzünde hilalim ol orada kal ömür boyu

Sen gidersen karanlıkta göremez önümü kör olurum

Bu kadar dertle savaşır halde gülümsemek zor durum

Kalemlerime çengi vurup şu Fatih’i durdurun

Öldüğümde bırakılan bikaç güldü mezarıma

Bikaç gündür araftaydım bekletildim el adına

Bi kadına bağlanırsan küfredersin inadına

O hiç senin olmayacak yazmalısın kitabına

Dışarı çıktım hava soğuktu ulan mont da giymedim

O sıra döndü gözlerim ve açığa çıktı hislerim

Parkelerde yalın ayaklı bir çocuk akistedir

Gökyüzünden huzur yağsın çok bi şey mi istedim?

Gücüme gitmez hiçbi şey yalanlara da alıştım

Akşamüstü savaş vardı seher vakti barıştır

Gücüme giden yolda engel çalıştım da çalıştım

Her adım rakibim oldu ben Hidra’yla yarıştım

Yazdıklarımı çalıyorum hem de Fatih Uslu’dan

Senden adam olmaz diyenler de şimdi sustular

Hayat bütün aldıklarını benim yüzüme kustu bak

Bi insanlık görüyorum hep kendine müslüman

Satırlarıma tek hece sığdırırsam mutluyum

Sanrılarla yola koyuldum ben hala umutluyum

Beni her şeyden çok sevenler ne oldu unuttunuz

Her diyarda güneş varken gökyüzüm bulutludur

Doğrudur ben de çok hatalar yaptım hayatta

Çelmeler taksalar da dimdik hala ayakta

Resmin yoksa semalarda kabus olur sabahlar

Her kapım kilitlidir ve Yaradan’ımda anahtar

Bana varanlar umutsuz ve durmadan hayıflanır

Yazdığımda başka bi ben ellerim zayıfladı

Orda burda küfür yerken yaptığım ayıplanır

Vurgularla vurduğumda son bi kez ayık kalın

Ben hiçbi şey anlamadım nasıl geçti bunca yıl

Hiçbi vakit ağlamadım gözyaşım içimde sır

Ölüm yalan olmalıydı yaşamalıydım bin asır

Aşamalıydı bütün yollar bak bileklerim nasır

Gücüme gitmez hiçbi şey yalanlara da alıştım

Akşamüstü savaş vardı seher vakti barıştır

Gücüme giden yolda engel çalıştım da çalıştım

Her adım rakibim oldu ben Hidra’yla yarıştım

Yazdıklarımı çalıyorum hem de Fatih Uslu’dan

Senden adam olmaz diyenler de şimdi sustular

Hayat bütün aldıklarını benim yüzüme kustu bak

Bi insanlık görüyorum hep kendine müslüman

Ik ben een halfslachtige dichter die zweert bij wat ik schrijf

Glimlach die doet denken aan de dood, hoeveel doden heb ik meegemaakt?

Niemand kan mij bezitten omdat mijn einde

Ik ben een orakel voor mijn doelen, onbewust van mijn toekomst

Wees mijn halve maan in de lucht, blijf daar voor het leven

Als je gaat, kan ik niet zien in het donker, ik zal blind zijn

Het is moeilijk om te glimlachen terwijl je zoveel moeite vecht

Sla de haak op mijn pennen en stop deze Fatih

Het echtpaar dat wegging toen ik stierf, lachte om mijn graf

Ik heb een paar dagen in het ongewisse gezeten, ik ben blijven wachten namens de hand

Als je gehecht raakt aan een vrouw, vervloek je haar uit wrok.

Het zal nooit van jou zijn, je zou het in je boek moeten schrijven

Ik ging naar buiten, het was koud, ik had ook geen jas aan

Toen draaiden mijn ogen zich om en werden mijn gevoelens onthuld

Een blootvoets kind verschijnt op het parket

Moge vrede uit de lucht regenen, heb ik te veel gevraagd?

Niets is in mijn macht, ik ben ook gewend aan leugens

Er was oorlog in de avond, het is vrede in de ochtend

Ik heb geprobeerd en gewerkt als een obstakel op weg naar mijn kracht

Elke stap werd mijn rivaal, ik concurreerde met de Hydra

Ik steel wat ik heb geschreven en ook van  Fatih Uslu

Degenen die zeggen dat je geen man kunt maken, zijn nu stil

Kijk, het leven gooide alles wat nodig was in mijn gezicht

Ik zie een mensheid, altijd een moslim voor zichzelf

Ik ben blij als ik één lettergreep in mijn regels pas

Ik vertrok met waanideeën Ik ben nog steeds hoopvol

Degenen die meer van me houden dan wat dan ook, je bent vergeten wat er is gebeurd

Mijn lucht is bewolkt als er in elk land zon is

Het is waar, ik heb ook veel fouten gemaakt in het leven.

Zelfs als ze struikelen, staan ​​ze nog steeds rechtop

Als je geen foto hebt, wordt het 's ochtends een nachtmerrie in de lucht

Elke deur is op slot en de sleutel in mijn Schepper

Degenen die mij bereiken zijn hopeloos en klagen voortdurend

Nog een ik toen ik schreef, mijn handen werden zwak

Het is beschamend wat ik deed terwijl ik hier en daar vloekte.

Blijf nog een laatste keer nuchter als ik het raak met hoogtepunten

Ik begreep er niets van, hoe zijn al die jaren voorbijgegaan?

Ik heb nog nooit gehuild, mijn tranen zijn geheim in mij

De dood moest een leugen zijn, ik moest duizend eeuwen leven

Alle wegen waren geleidelijk, kijk, mijn polsen zijn ongevoelig

Niets is in mijn macht, ik ben ook gewend aan leugens

Er was oorlog in de avond, het is vrede in de ochtend

Ik heb geprobeerd en gewerkt als een obstakel op weg naar mijn kracht

Elke stap werd mijn rivaal, ik concurreerde met de Hydra

Ik steel wat ik heb geschreven en ook van  Fatih Uslu

Degenen die zeggen dat je geen man kunt maken, zijn nu stil

Kijk, het leven gooide alles wat nodig was in mijn gezicht

Ik zie een mensheid, altijd een moslim voor zichzelf