Karıncalar - Hidra

Zihnimdeki kelepçelere el yazımla kilit vurdum

Bu en fakir coğrafyada tebessümler ümit burnu

Sağ yanımda bi çocuk öldü sol yanımda müzik durdu

Bir kadın konuştu soğuktan kızardı minik burnu

Bikaç sarhoş yolcunun adımlarında tren garı

Siren çalıp durdu fakat s.

lemeyen bi ben varım

Eksik kalma sen de konuş her bi haltı bilen kadın

Kalan kalır giden gider kalan gider giden kalır

Bikaç sonbahar eskittim şahit oldu karıncalar

Şimdi uyu ve kart sesim gelip kapını çalınca kalk

Eksildikçe zaman artık şarkılarda yarım çalar

En son vaktin dolar tabuta konarsın ve canın yanar

Bu boktan şehrin boktan havası benim boktan hallerim

Çocukları da mutsuz artık güneşsiz mahallenin

Şimdi şehrin insanında aşık olma zahmeti

Ve şimdi şehir insanların kalbi kadar sahtedir

Bunu yaz dedi kalem bana yaşamak istiyosan gel yanımda kal

Dik duramıyo kimse bi kalem kadar beni anlayan ahali karıncalar

Şimdi sus ve dinle beni her sevdiğin gitti demi

Sen de mutlu görünmeye çalıştın hep siktir edip

Bekleme hiç çünkü geriye dönemez artık hiçbi gemi

Artık yerin yurdun belli hiçbi yerin hiçbi yeri

Hepiniz aşka inanacak kadar salak ve saftınız

Fakat aşkı aradınız ve kaydı gitti şaftınız

Kaybettiğiniz yetmedi ve ölene kadar battınız

Siz inandığınız aşkı aptal ihtimale sattınız

Fikirlerimi kemirmekte beynimdeki fareler

Bundan dolayı kaçamadım hiç sigaradan ve kahveden

Herkes bilir herkes bildiğinden hep kelam eder

Giden bi daha çıkamıyor lan aşk denen keraneden

Hayattır devam eden ve hep bayattır ekmeğin

Hep fay hattı hiçbi dalga deviremez bu tekneyi

Uyanın artık artık boşuna cefa mefa çekmeyin

Çünkü kimse vazgeçilmez kimse yek ve tek değil

Ik sloot de handboeien in mijn gedachten met mijn handschrift

Een glimlach is de neus van hoop in dit armste land

Een kind stierf aan mijn rechterkant, de muziek stopte aan mijn linkerkant

Een vrouw sprak, haar kleine neus werd rood van de kou

Treinstation in de voetsporen van een stel dronken passagiers

Sirene bleef klinken maar p.

Ik ben degene die dat niet kan

Mis het niet, praat ook, elke vrouw die weet hoe

Resterend Resterend Uitgaand Resterend Resterend Resterend

Ik heb een paar herfsten versleten, mieren zijn getuige geweest

Ga nu slapen en word wakker als mijn kaartgeluid komt en op je deur klopt

Als tijd verloren gaat, gaat er tijd verloren in liedjes

Je laatste keer is dollars, je wordt in een kist gestopt en het doet pijn

De shit-lucht van deze shit-stad is mijn shit

Ook hun kinderen zijn ongelukkig, nu ze in de zonloze buurt zijn.

Nu de moeite om verliefd te worden op de mensen van de stad

En nu is de stad zo nep als de harten van mensen

Schrijf dit op, zei de pen tegen mij, als je wilt blijven leven, kom dan bij mij logeren.

Niemand kan rechtop staan, mensen die mij zo goed begrijpen als een pen, mieren

Hou nu je mond en luister, elke keer dat je van me hield is weg

Je probeerde er ook gelukkig uit te zien, neuk je de hele tijd

Wacht niet, want geen enkel schip kan nu terug keren

Nu is jouw plaats jouw thuisland, geen plaats heeft geen plaats

Jullie zijn allemaal dom en naïef genoeg om in liefde te geloven

Maar je zocht naar liefde en je schacht is weg

Het was niet genoeg dat je verloor en je zonk naar de dood

Je verkocht de liefde waarin je geloofde aan een dwaas

Muizen in mijn brein knagen aan mijn ideeën

Hierdoor kon ik nooit ontsnappen aan sigaretten en koffie

Iedereen weet het, iedereen spreekt altijd omdat ze het weten

Degene die weg is kan er niet meer uit, man

Het is het leven dat doorgaat en je brood is altijd oud

Alle breuklijnen, geen golven kunnen deze boot doen omslaan

Word wakker, lijd niet meer voor niets

Omdat niemand onmisbaar is, is niemand de enige