The Disposer Supreme - Hell

Bleeding eyes witness this evil extreme — the last Antichrist, the Disposer

Supreme…

That fateful day this wretch was born — when, hand on heart, the blood vow was

sworn

I curse and damn, I loathe and I rue, the moment I became fate’s pawn

Pleading for an amnesty, an end to this Hell

They warned all those damned with me, they warned those who fell

«Lest evil slay thee before thy time is due — take to thy heels, begone!

Flee from thy doom»

To his lair — stalk him there, where no mere earthly mortal should dare

To his lair, snare him there

Do not fail me, words assailed me, fear impaled me

The dreadful words were all I heard, my duty stirred, as…

Capricious wind, once desolate, in soft and sullen moans

Now soared towards crescendos to render flesh from bones

Bloody vultures scheming, screaming, circled overhead

Macabre dance, refrains perchance, unheard by living men — who’d never dream

again

Corpse strewn wastelands, reeking with the stench of desecration

A vile display of death, decay, despair and desolation

Hideous limp marionettes, flaunting ruptured flesh

A smile of sin, distorted in a repulsive mangled mess — in an orgy of excess

Harpies devour — casting the battleworn into the void

Spiralling down — meeting our twilight with embittered sword

Soldiers recoil — the sweat and the blood of the folly of war

Into the pit — carrion filling the Earth’s abattoir

Can’t you hear my soul is calling — save me from this world of pain

Can’t you see the soldiers falling — never to return

The Disposer Supreme is the ultimate destruction machine

The slap of grim reality restored my sensibility

Fresh opened eyes had paralysed this clown quest for nobility

Therefore hence, with newfound sense, I turned my tail and fled

Better living coward, than a hero brave — and dead

Let others die instead…

Bloedende ogen zijn getuige van dit kwaadaardige uiterste - de laatste Antichrist, de Beschikker

Opperste…

Die noodlottige dag werd deze stakker geboren - toen, hand op het hart, de bloedgelofte werd...

gezworen

Ik vloek en verdomme, ik walg en ik betreur het moment dat ik de pion van het lot werd

Pleiten voor amnestie, een einde aan deze hel

Ze waarschuwden al die verdoemden met mij, ze waarschuwden degenen die vielen

«Opdat het kwaad u niet doodt voordat uw tijd gekomen is — grijp u op de hielen, ga weg!

Vlucht van uw ondergang»

Naar zijn hol - hem daar achtervolgen, waar geen gewone aardse sterveling zou durven

Naar zijn hol, strik hem daar

Laat me niet in de steek, woorden vielen me aan, angst doorboorde me

De vreselijke woorden waren alles wat ik hoorde, mijn plicht bewoog, zoals...

Grillige wind, ooit verlaten, in zacht en nors gekreun

Nu naar crescendo's gestegen om vlees van botten te maken

Bloedige gieren die plannen maken, schreeuwen, cirkelen boven hun hoofd

Macabere dans, refreinen misschien, ongehoord door levende mannen - die nooit zouden dromen

nog een keer

Lijk bezaaide woestenijen, stinkend naar de stank van ontheiliging

Een afschuwelijke weergave van dood, verval, wanhoop en verlatenheid

Afschuwelijke slappe marionetten, pronkend gescheurd vlees

Een glimlach van zonde, vervormd in een weerzinwekkende verminkte puinhoop - in een orgie van buitensporige

Harpijen verslinden — werpt de door de strijd gesleten leegte in de leegte

Spiraalsgewijs naar beneden - onze schemering ontmoeten met een verbitterd zwaard

Soldaten deinzen terug - het zweet en het bloed van de dwaasheid van oorlog

In de put - aas vult het slachthuis van de aarde

Kun je niet horen dat mijn ziel roept - red me van deze wereld van pijn?

Zie je de soldaten niet vallen - om nooit meer terug te keren?

De Disposer Supreme is de ultieme vernietigingsmachine

De klap van de grimmige realiteit herstelde mijn gevoeligheid

Fris geopende ogen hadden deze clownszoektocht naar adel verlamd

Daarom draaide ik, met hervonden verstand, mijn staart om en vluchtte

Beter levende lafaard, dan een dappere held - en dood

Laat anderen in plaats daarvan sterven...