A Vespertine Legacy - Hell

«Prietene, nu te du acolo — este sălaşul păsării morții…»

Eastern bound to far Carpathia, how the rain it stings my skin

Brandy’s fire and thoughts of hometown fail to quell unrest within

Mile on mile the coach wheels clatter, destination looms in sight

Orlok’s castle ramparts tower through the blackened veil of night

Soft, in the stark lit dreaming dark, the nightmare comes to me

The curse to begin, blood anointing the skin, with the kiss of infinity

Heart’s race, pulse chase — the price of greed is my humanity

My lost mortality

From the vein, life’s source behold

Welcome, death — let life unfold

Mortified, have I become a victim of this barren place?

Rank and stale, my heart hangs heavy, severed from love’s embrace

Iron-bound caskets fall around me, kill what hope that I have left

Thus revealed before me lies The Bird of Death…

I stand alone in the gloom of the undead’s tomb, my dread is quickening

Here as I seek where the sleepless creep, in the silence sickening

If I wait — too late!

I must return — fate is calling me

My fear is stalling me

From the vein, let blood be drawn

Welcome child of bloodless spawn

What is this God forsaken thing which walks among us?

And in silence of her room, a silent stranger stands in thrall

Fatal the dart of the pure in heart — the face of destiny

By fickle fate beguiled, as thrice on thrice unheeded cockerel calls

The kiss to begin, blood anointing the skin with the curse of infinity

The light consumes his flesh, binding life and death as one…

«Prietene, nu te du acolo — este sălaşul păsării morții…»

Oostwaarts naar het verre Carpathia, hoe de regen het prikt in mijn huid

Brandy's vuur en gedachten aan thuisstad slagen er niet in om de onrust binnen te onderdrukken

Kilometer na kilometer kletteren de wielen van de koets, de bestemming komt in zicht

Orloks kasteelmuren torenen door de zwartgeblakerde sluier van de nacht

Zacht, in het sterk verlichte dromende donker komt de nachtmerrie naar me toe

De vloek om te beginnen, bloed zalft de huid, met de kus van oneindigheid

Hartenrace, hartslag achtervolging - de prijs van hebzucht is mijn menselijkheid

Mijn verloren sterfelijkheid

Uit de ader, de bron van het leven, zie

Welkom, dood — laat het leven zich ontvouwen

Gekrenkt, ben ik het slachtoffer geworden van deze kale plek?

Rang en muf, mijn hart hangt zwaar, gescheiden van liefdes omhelzing

Ijzergebonden kisten vallen om me heen, doden de hoop die ik nog heb

Zo geopenbaard voor mij ligt The Bird of Death ...

Ik sta alleen in de duisternis van het graf van de ondoden, mijn angst wordt levend

Hier als ik zoek waar de slapelozen kruipen, in de stilte misselijkmakend

Als ik wacht - te laat!

Ik moet terugkeren - het lot roept me

Mijn angst houdt me tegen

Laat bloed uit de ader trekken

Welkom kind van bloedeloze spawn

Wat is dit door God verlaten ding dat onder ons wandelt?

En in stilte van haar kamer staat een stille vreemdeling in de ban

Fataal de pijl van de zuiveren van hart - het gezicht van het lot

Door wispelturig lot verleid, zoals driemaal op driemaal onopgemerkte hanenoproepen

De kus om te beginnen, bloed zalft de huid met de vloek van oneindigheid

Het licht verteert zijn vlees en bindt leven en dood als één...