Why I'm Lonely - Harvey Danger

Saint Leonard touched a Philistine

A sacred tongue, a perfect rhyme

But even he was «not much nourished

By modern love.»

So I told her that everything she does is divine

And she replied with a blank expression

(an object lesson in making me feel benign)

Then whispered, «Independence and indifference

Are the wings which allow the heart to fly.»

Feelings I have had too often

Still no plan in place

To soften the inevitable blow

(the rituals we know)

And with the right revolting piety of tone

The word «freedom»

Can make you want to lock yourself

In a deep dark dungeon

But everybody follows pleasure

Everybody gets somewhere, I swear

I wish I could be less aware

Now it’s absolutely clear to me

That solitude is not the same as singularity

But that’s not why I’m lonely

No, that’s not why I’m lonely

Saint Leonard raakte een Filistijn aan

Een heilige tong, een perfect rijm

Maar zelfs hij was «niet veel gevoed»

Door moderne liefde.»

Dus ik vertelde haar dat alles wat ze doet goddelijk is

En ze antwoordde met een blanco uitdrukking

(een objectles om me goedaardig te laten voelen)

Toen fluisterde hij: «Onafhankelijkheid en onverschilligheid»

Zijn de vleugels waarmee het hart kan vliegen.»

Gevoelens die ik te vaak heb gehad

Er is nog steeds geen plan

Om de onvermijdelijke klap te verzachten

(de rituelen die we kennen)

En met de juiste weerzinwekkende vroomheid van toon

Het woord "vrijheid"

Kan ervoor zorgen dat je jezelf wilt opsluiten

In een diepe donkere kerker

Maar iedereen volgt plezier

Iedereen komt ergens, ik zweer het

Ik wou dat ik minder bewust was

Nu is het me helemaal duidelijk

Die eenzaamheid is niet hetzelfde als singulariteit

Maar daarom ben ik niet eenzaam

Nee, daarom ben ik niet eenzaam