Какой ты все-таки... - Григорий Заречный

А ты ушла моей любви не понимая

Обиду в сердце не на шутку затая

Так пусть теперь с тобой живёт собака злая,

А не такой орёл каким являюсь я Твой белый флаг, прости, я просто тупо не заметил

И так всё ясно, уж замуж невтерпёж

Я не хочу идти домой как на войну и каждый вечер

Хлебать один и тот же борщ

Ты вспомни, я говорил «Третий сорт не брак,

С пивом попрёт"и ты привыкла к этому так,

Что стала все мои слова воспринимать в натуре,

А я устал напоминать тебе, как конченой дуре,

О том, что я никаких обещаний не давал,

И вообще когда-то я тебе по — честному сказал,

Что каждый день спешить домой, прости, не мой конёк,

Я уважать себя заставил, но долго выдержать не смог

И не рассказывай мне сказки о большой любви

Я не поэт, но я скажу, любимая, стихами

Как говорят французы «Се ля ви «Поторопись домой некрупными шагами

ПРИПЕВ, А я задёрну занавески на окошке

И лягу грустная в холодную постель,

А на душе, а на душе скребутся кошки

Какой ты всё-таки кобель

Да ты такой же как и все вы малохольный

И вряд ли кто тебя затащит под венец

Ляжу-грущу, а сердцу больно

Какой ты всё-таки подлец

Эта песня о том, как любили двое,

О том, как любовь порой цепляет за живое

Эта песня о тебе, обо мне, короче, о нас

О том как ты меня затащить пыталась в ЗАГС,

Что из этого получилось,

Ну скажи на милость

Ведь даже в самых страшных снах такое б не приснилось

Насколько это было глупо, смешно и где-то пошло даже

И какая из твоей затеи получилась лажа

En je verliet mijn liefde zonder begrip

Wrok in het hart is geen grap

Dus laat nu de boze hond bij je wonen,

En niet zo'n adelaar als ik ben. Uw witte vlag, het spijt me, ik heb het gewoon domweg niet opgemerkt

En dus is alles duidelijk, nu al ondraaglijk om te trouwen

Ik wil niet naar huis zoals naar oorlog en elke avond

Nip aan dezelfde borsjt

Weet je nog dat ik zei: "De derde klas is geen huwelijk,

Hij zal met bier vertrappen "en je raakte er zo aan gewend,

Dat ze al mijn woorden in natura begon waar te nemen,

En ik ben het zat om je eraan te herinneren, als een complete dwaas,

Dat ik niets beloofde,

En in het algemeen, toen ik je eenmaal eerlijk vertelde,

Dat ik elke dag naar huis haast, het spijt me, niet mijn sterkste kant,

Ik dwong mezelf om te respecteren, maar ik kon het niet lang uithouden

En vertel me geen verhalen over grote liefde

Ik ben geen dichter, maar ik zal zeggen, mijn liefste, in verzen

Zoals de Fransen zeggen "Se la vie" Haast je naar huis met kleine stapjes

CHORUS, en ik zal de gordijnen voor het raam sluiten

En ik zal verdrietig in een koud bed gaan liggen,

En in de ziel, en in de ziel krabben katten

Wat voor hond ben jij eigenlijk?

Ja, jullie zijn hetzelfde als jullie allemaal

En bijna niemand zal je door het gangpad slepen

Ik ga liggen, ik ben verdrietig, maar mijn hart doet pijn

Wat ben jij een schurk

Dit lied gaat over hoe twee mensen liefhadden,

Over hoe liefde zich soms vastklampt aan de levenden

Dit lied gaat over jou, over mij, kortom over ons.

Over hoe je me naar de burgerlijke stand probeerde te slepen,

Wat kwam er van?

Nou vertel me genade

Immers, zelfs in de meest verschrikkelijke dromen zou dit niet zijn gebeurd

Hoe dom, grappig en zelfs vulgair was het

En wat van je idee bleek onzin te zijn?