Баку - Григорий Заречный

За то, что я прощаться не приеду

Мне не найти обратного пути

К тебе, мой город, и к могиле деда

Мне не найти средь ночи белый свет

И не подставить под удары спину

Прости, Баку, тебя сегодня нет

И не вини тех кто тебя покинул

ПРИПЕВ:

На колени доченьку посажу

Всю ей правду горькую расскажу

Не найти на родину нам билет

Больше нашей родины, дочка, нет

Не найти на родину нам билет

Больше нашей родины, дочка, нет

Свои часы теперь мне не сверять

С часами на вокзале Сабунчинском

И по бульвару больше не гулять

И не дышать уж воздухом Бакинским

Исчезли Хутор и Арменикенд

И нет друзей моих на Завокзальной

И Завокзальной тоже больше нет

И нет Баку, как это не печально

И Завокзальной тоже больше нет

И нет Баку, как это не печально

ПРИПЕВ

Но в каких не жили б мы городах

Так же Боку слушаем как тогда

Так же любим жен своих и детей

Все равно бакинцы мы, хоть убей

Так же любим жен своих и детей

Все равно бакинцы мы, хоть убей

Ай, Баку, джан-Баку, на твоем берегу

Было столько огней, жило столько друзей

Где ж теперь вы, друзья.

А где же сам теперь я

Если снится мне Каспий ночами

Ахмедлы, гюнашлы мы оттуда ушли

Мы ушли от того, что армяне

ПРИПЕВ

Долго еще будем мы привыкать

Долго нас бакинцами будут звать,

Но на далеком ветреном берегу

Умер город солнечный наш Баку,

Но на далеком ветреном берегу

Умер город солнечный джан-Баку

По земле судьба нас раскидала

Нахлебались горя мы немало

Как в тюрьме живем на этой воле, мама-джан

Вот какая беженская доля

Как в тюрьме живем на этой воле, мама-джан

Вот какая беженская доля

Я пою и пусть все люди знают

Беженцев счастливых не бывает

Как без крыльев не летают птицы, мама-джан

Так живут без родины бакинцы

Как без крыльев не летают птицы, мама-джан

Так живут без родины бакинцы

Omdat ik niet kom om afscheid te nemen

Ik kan mijn weg niet terug vinden

Aan jou, mijn stad, en aan het graf van de grootvader

Ik kan midden in de nacht geen wit licht vinden

En stel je rug niet bloot aan klappen

Het spijt me, Baku, je bent er niet vandaag.

En geef degenen die je hebben verlaten niet de schuld

REFREIN:

Ik zal mijn dochter op mijn knieën leggen

Ik zal haar de hele bittere waarheid vertellen

Kan geen ticket naar ons thuisland vinden

Meer van ons vaderland, dochter, nee

Kan geen ticket naar ons thuisland vinden

Meer van ons vaderland, dochter, nee

Ik kijk nu niet op mijn horloge

Met een klok op het Sabunchu-station

En niet meer over de boulevard lopen

En adem de lucht van Bakoe niet in

Khutor en Armenikend verdwenen

En er zijn geen mijn vrienden bij Zavokzalnaya

En er is ook geen Zavokzalnaya meer

En er is geen Bakoe, hoe triest is het

En er is ook geen Zavokzalnaya meer

En er is geen Bakoe, hoe triest is het

REFREIN

Maar in welke steden zouden we niet wonen?

We luisteren ook naar Boku als toen

We houden ook van onze vrouwen en kinderen

Hoe dan ook, we zijn Bakuvianen, voor het leven van mij

We houden ook van onze vrouwen en kinderen

Hoe dan ook, we zijn Bakuvianen, voor het leven van mij

Ai, Baku, Jan-Baku, aan jouw kust

Er waren zoveel lichten, er leefden zoveel vrienden

Waar zijn jullie nu, vrienden.

En waar ben ik nu

Als ik 's nachts over de Kaspische Zee droom

Achmedly, gunashly, we vertrokken vanaf daar

We zijn gegaan van wat de Armeniërs

REFREIN

Het zal lang duren om eraan te wennen

Lange tijd zullen ze ons Bakuvianen noemen,

Maar op de verre winderige kust

Onze zonnige stad Bakoe is gestorven,

Maar op de verre winderige kust

De stad zonnig jan-baku stierf

Het lot verstrooide ons over de aarde

We verslikten ons vaak in verdriet

Hoe we in de gevangenis leven volgens dit testament, mama jan

Dat is het aandeel van de vluchteling

Hoe we in de gevangenis leven volgens dit testament, mama jan

Dat is het aandeel van de vluchteling

Ik zing en laat het aan alle mensen weten

Er zijn geen gelukkige vluchtelingen

Zoals vogels niet vliegen zonder vleugels, mama jan

Dit is hoe inwoners van Bakoe leven zonder thuisland

Zoals vogels niet vliegen zonder vleugels, mama jan

Dit is hoe inwoners van Bakoe leven zonder thuisland