Kamienie - Grammatik

Krople deszczu na skroniach

Patrzę na Wisłę a kartki mokną w dłoniach

Patrzę na życie, miasto śpi bezpiecznie w domach

Gdzie w każdym z nich mieszka niejedna historia

Czasami wkradam się jak złodziej w czyjeś życie

W brudach brodzę w śmierci i śmiechu zachwycie

Czasem zazdroszczę, czasem nienawidzę

Wiem, że każdy ma swoją drogę ja o swojej wam pisze

I słucham ludzi, w ich oczach widzę siebie

Może naiwnie w solidarność między nami wierzę

W czterech ścianach zaklęty niejeden dramat

Przeklęty, który chcesz wyrzucić z siebie

Wiele bólu, który trochę już zaśniedział

Ale wciąż krzyczy by ktoś o nim opowiedział

Nawet, jeśli będą mówić, że pamiętać nie warto

To my i kamienie jesteśmy świadkiem z przypadku

Chcę wyrzucić z siebie gniew, wyruszam w miasto

Uciekam z miejsca, w którym czuję się zbyt ciasno

Warszawa nie śpi, dzisiaj będzie moją parą

Za ręce przez bruk, nocny spacer ku gwiazdom

Przemierzam miejsca, które znam na pamięć

Tysiące kroków tylko po to by sens znaleźć

Spokojna noc, powoli zanurzam się w ciszy

I tylko wiatr rozwiewa niespokojne myśli

Niby samotnie, jednak mam tu słuchaczy

Dookoła kamienie, które niejedno widziały

I myślę gdyby kamienie mogły mówić

Powiedziałyby prawdę tak różną dla ludzi

To cichy świadek, więc opowiem mu historię

Możesz krzyczeć tu ze mną, wyrzuć to, co siedzi w tobie

Nie bój się, one nigdy nas nie skrzywdzą

To nie ludzie, których oczy ciągle nic nie widzą

Tak wiele bólu dzieje się za kurtyną

Wśród ścian, które milczą

Choć czasem, gdy nastawisz ucho krzyczą, jasne staje się wszystko

Blizny z przeszłości drogą by zrozumieć przyszłość

Odpowiedzi czasem leżą tak blisko

Wystarczy sięgnąć by wiedzieć, co jest przede mną

Zbieram brudy samemu brudząc ręce

Patrzę w mrok, mrok patrzy w moje serce

Wiem więcej, ale też mniej mogę znieść

Gdzie jest spokój, kuszą drzwi, w które można wejść

W każdej chwili wolność popłynie z każdej żyły

Lecz to za łatwe wciąż mam w sobie tyle siły

By żyć, oddychać pełną piersią

Chociaż czasem mam dość i oddech przychodzi ciężko

Niech żyje życie nawet, gdy wszystko przepadnie

Ja usnę, ale kamienie będą mówić za mnie

Tak niewiele mi potrzeba żebym znalazł swój spokój

Chcę budzić się rano i mieć kogoś przy boku

Chcę znów zaufać nie dostawać ciosów w plecy

Bo życie to chwila ja tą chwilą chcę się cieszyć

Staram się walczyć z własnymi słabościami

Jestem jedynie człowiekiem i często nie znam granic

Wierzę mocno, że wszystko wkrótce się ułoży

A dziś mówię kamieniom o tym, co najbardziej boli

Tyle razy uciekałem i nie chciałem rozmawiać

Zawsze sam z problemami tak z życiem chciałem się zmagać

Jednak z czasem zauważyłem tę różnicę

Że gdy krzyczę głośno to mam sumienie czyste

I nawet, gdy milczysz i nie chcesz mnie słuchać

A moje słowa to dla ciebie tylko pustka

Wiem co robić i szybko znajdę nowy powód

By wyjść z domu i odwiedzić me kamienie znowu

Regendruppels op de tempels

Ik kijk naar de Vistula en de pagina's zijn nat in mijn handen

Ik kijk naar het leven, de stad slaapt veilig in huizen

Waar meer dan één verhaal in elk van hen leeft

Soms sluip ik als een dief iemands leven binnen

Ik waad in het vuil in de dood en geniet van het lachen

Soms ben ik jaloers, soms haat ik

Ik weet dat iedereen zijn eigen manier heeft en ik schrijf over die van hen aan jou

En ik luister naar mensen, ik zie mezelf in hun ogen

Misschien geloof ik naïef in solidariteit tussen ons

Meer dan één betoverd drama binnen vier muren

Vervloekt dat je uit de weg wilt gaan

Veel pijn, die al een beetje in slaap is gevallen

Maar hij schreeuwt nog steeds om iemand om over hem te vertellen

Zelfs als ze zeggen dat het niet de moeite waard is om te onthouden

Wij en de stenen zijn toevallig getuige

Ik wil mijn woede loslaten, ik ga de stad in

Ik ren weg van een plek waar het te strak aanvoelt

Warschau is wakker, vandaag wordt het mijn koppel

Handen op de stoep, een nachtelijke wandeling naar de sterren

Ik reis door plaatsen die ik uit mijn hoofd ken

Duizenden stappen om het logisch te maken

Rustige nacht, ik zak langzaam weg in de stilte

En alleen de wind verdrijft angstige gedachten

Schijnbaar eenzaam, maar ik heb luisteraars hier

Er zijn stenen waaromheen velen hebben gezien

En ik denk dat als de stenen konden praten

Ze zouden een waarheid vertellen die zo anders is voor mensen

Hij is een stille getuige, dus ik zal hem een ​​verhaal vertellen

Je kunt hier met me schreeuwen, weggooien wat in je zit

Wees niet bang, ze zullen ons nooit pijn doen

Het zijn geen mensen wiens ogen nog steeds niets kunnen zien

Er gebeurt zoveel pijn achter het gordijn

Tussen de stille muren

Hoewel ze soms schreeuwen als je je oor afstemt, wordt alles duidelijk

Littekens uit het verleden - een manier om de toekomst te begrijpen

De antwoorden zijn soms zo dichtbij

Het is genoeg om uit te reiken om te weten wat er voor me staat

Ik pak zelf het vuil op door mijn handen vuil te maken

Ik kijk in het donker, het donker kijkt in mijn hart

Ik weet meer, maar ik kan ook minder hebben

Waar vrede is, zijn deuren die kunnen worden betreden

Op elk moment zal vrijheid uit elke ader stromen

Maar het is te makkelijk, ik heb nog zoveel kracht

Om te leven, adem volledig

Hoewel ik het soms zat ben en ademhalen moeilijk is

Lang leve het leven, zelfs als alles verloren is

Ik zal in slaap vallen, maar de stenen zullen voor mij spreken

Ik heb zo weinig nodig om mijn rust te vinden

Ik wil 's ochtends wakker worden en iemand aan mijn zijde hebben

Ik wil er weer op vertrouwen dat ik niet in de rug wordt gestoken

Omdat het leven een moment is, wil ik van dit moment genieten

Ik probeer mijn eigen zwakheden te bestrijden

Ik ben ook maar een mens en ken vaak geen grenzen

Ik ben ervan overtuigd dat alles snel goed zal komen

En vandaag vertel ik de stenen wat het meeste pijn doet

Ik ben zo vaak weggelopen en wilde niet praten

Altijd alleen met problemen dus ik wilde worstelen met het leven

Ik merkte echter dit verschil in de loop van de tijd

Dat als ik hard schreeuw, mijn geweten schoon is

En zelfs als je stil bent en niet naar me wilt luisteren

En mijn woorden zijn gewoon leegte voor jou

Ik weet wat ik moet doen en ik zal snel een nieuwe reden vinden

Om weer naar buiten te gaan en mijn stenen te bezoeken