Psicofonía - Gloria Trevi

Desde que ya no está

Él no descansa en paz

Su alma llora, llora

Él no se conforma con la soledad

Desde que ya no está

Él empezó a vagar

Su alma penitente

Sin opción a muerte por la eternidad

Se conocieron en un frío diciembre

Tres años atrás

Él quería asustarla por el ventana

Ella lo asustó cuando le sonrió

Él miró sus ojos y cayó en su fondo

Hasta su corazón

Ella es una loca, loca perdida

Él adora su alma herida

Yse amaron bailando sin tiempos

Psicofonías que él cantaba en el viento

Ella es una loca, loca perdida

Él se aparece en fuego y policromías

El fantasma y la loca se quieren casar

El padre de ella no lo quiere aceptar

Más una maldición

Lo ata en la mansión

Por eso él canta, canta y el viento se lleva su lamentación

Si pones atención

Escucharás su voz

Y seguro que ella ya en su blanca celda

Baila psicofonías de amor

Ella es una loca, loca perdida

Él adora su alma herida

Y se amaron bailando sin tiempos

Psicofonías que él cantaba en el viento

Ella es una loca, loca perdida

Él se aparece en fuego y policromías

El fantasma y la loca se quieren casar

El padre de ella no lo quiere aceptar

Ella es una loca, loca perdida

Él la adora, ella nunca lo olvida

Pues la envuelve en psicofonías

Los muertos nos hablan, algunos nos aman

Sinds hij niet meer is

Hij rust niet in vrede

Je ziel huilt, huilt

Hij is niet tevreden met eenzaamheid

Sinds hij niet meer is

Hij begon te dwalen

zijn berouwvolle ziel

Geen optie tot de dood voor de eeuwigheid

Ze ontmoetten elkaar in een koude december

Drie jaar geleden

Hij wilde haar bang maken uit het raam

Ze maakte hem bang als ze naar hem lachte

Hij keek in haar ogen en viel in haar diepte

naar je hart

Ze is een gekke, gekke verloren

Hij houdt van zijn gewonde ziel

En ze hielden van dansen zonder tijd

EVP die zong in de wind

Ze is een gekke, gekke verloren

Hij verschijnt in vuur en polychroom

De geest en het krankzinnige meisje willen trouwen

Haar vader wil het niet accepteren

meer een vloek

bindt hem vast in het landhuis

Daarom zingt, zingt hij en draagt ​​de wind zijn klaagzang

als je oplet

je zult zijn stem horen

En ik weet zeker dat ze al in haar witte cel zit

Dans psychofonieën van liefde

Ze is een gekke, gekke verloren

Hij houdt van zijn gewonde ziel

En ze hielden van dansen zonder tijd

EVP die zong in de wind

Ze is een gekke, gekke verloren

Hij verschijnt in vuur en polychroom

De geest en het krankzinnige meisje willen trouwen

Haar vader wil het niet accepteren

Ze is een gekke, gekke verloren

Hij aanbidt haar, ze vergeet hem nooit

Nou, hij wikkelt haar in psychofonieën

De doden spreken tot ons, sommigen houden van ons