Demasiado Frágiles - Gloria Trevi

Éramos verano que todo quemaba

Y hoy todo este invierno con el alma helada

Dime dónde

Dime dónde comenzó

Fuimos construyendo un mundo de murallas

Luces que no brillan más que una ventana

Y mira dónde

Mira dónde nos llevó

¿Por qué rompemos cuando somos de cristal?

Pensamos que al tirar la piedra no va a rebotar

¿Por qué mentimos cuando somos de verdad?

La vida nos paró de golpe y nos quitó el disfraz

Nos creímos invencibles

Disparándonos misiles

Pero somos frágiles

Demasiado frágiles

Desafiamos lo imposible

Y hoy nos gana lo invisible

Porque somos frágiles

Demasiado frágiles

Hoy que se cayeron todas las murallas

Y el desierto vuelve a convertirse playa

Piensa dónde

Dónde vamos desde aquí

Para que esta puerta lleve a una salida

Para que un abrazo vuelva darnos vida

Para curar a besos

Todas las partidas

Con estas grietas sé que nada será igual

Hoy sé que cada cicatriz nos vuelve a dibujar

Juntemos todas y volvamos a empezar

Dejemos que se vuelva el mapa de un mejor lugar

Nos creímos invencibles

Disparándonos misiles

Pero somos frágiles

Demasiado frágiles

Desafiamos lo imposible

Y hoy nos gana lo invisible

Porque somos frágiles

Demasiado frágiles

Demasiado frágiles

Aprendimos lo indecible

Superamos lo invivible

Pero somos frágiles

We waren zomer dat alles verbrandde

En vandaag de hele winter met een bevroren ziel

Vertel me waar

vertel me waar het begon

We waren een wereld van muren aan het bouwen

Lichten die niet helderder schijnen dan een raam

en kijk waar

kijk waar het ons gebracht heeft

Waarom breken we als we van glas zijn?

We denken dat wanneer we de steen gooien, deze niet zal stuiteren

Waarom liegen we als we echt zijn?

Het leven stopte ons plotseling en nam onze vermomming weg

We dachten dat we onoverwinnelijk waren

raketten op ons schieten

Maar we zijn kwetsbaar

te kwetsbaar

We dagen het onmogelijke uit

En vandaag wint het onzichtbare ons

omdat we kwetsbaar zijn

te kwetsbaar

Vandaag dat alle muren vielen

En de woestijn verandert weer in een strand

denk waar?

wat gaan we nu doen

Om deze deur naar een uitgang te laten leiden

Voor een knuffel om ons weer leven te geven

genezen met kussen

alle spelen

Met deze scheuren weet ik dat niets meer hetzelfde zal zijn

Vandaag weet ik dat elk litteken ons terugtrekt

Laten we alles bij elkaar zoeken en opnieuw beginnen

Laat het de kaart van een betere plek worden

We dachten dat we onoverwinnelijk waren

raketten op ons schieten

Maar we zijn kwetsbaar

te kwetsbaar

We dagen het onmogelijke uit

En vandaag wint het onzichtbare ons

omdat we kwetsbaar zijn

te kwetsbaar

te kwetsbaar

We leerden het onuitsprekelijke

We overwinnen het onleefbare

Maar we zijn kwetsbaar