Au bout du cœur - Gilles Vigneault

Ainsi que l’ont fait nos ancêtres

Nos petits-enfants partiront

C’est dans l’espoir de se connaître

Qu’on tourne en rond

On fait des pas, des mots, des gestes

On chante pour cacher sa peur

On part pour apprendre qu’on reste

Au bout du cœur

Ton cœur qui fait tourner la terre

Qui bat pour rencontrer les siens

C’est le musicien solitaire

Le plus ancien

Il cherche encor la mélodie

Qui mettrait les cœurs en accord

Et l'âme toute en harmonie

Avec le corps

Puis nous deviendrons des ancêtres

Je vois déjà nos descendants

Savoir enfin naître et renaître

Aux mains du temps

Le chant est dans la poésie

Ainsi que les fruits dans les fleurs

Et les vendanges de la vie

Au bout du cœur

Ainsi que l’ont fait vos ancêtres

Vos petits-enfants partiront

C’est dans l’espoir de se connaître

Qu’on tourne en rond

On fait des pas, des mots, des gestes

On chante pour cacher sa peur

On part pour apprendre qu’on reste

Au bout du cœur

Zoals onze voorouders deden

Onze kleinkinderen zullen vertrekken

Het is in de hoop elkaar te leren kennen

Laten we rondjes draaien

We nemen stappen, woorden, gebaren

We zingen om onze angst te verbergen

We vertrekken om te horen dat we blijven

Aan het einde van het hart

Jouw hart dat de aarde doet ronddraaien

Die vecht om de zijne te ontmoeten

Hij is de eenzame muzikant

De oudste

Hij zoekt nog steeds naar de melodie

Wie zou harten in harmonie brengen

En de ziel in harmonie

Met het lichaam

Dan worden we voorouders

Ik zie onze nakomelingen al

Eindelijk weten hoe je geboren en herboren moet worden

In de handen van de tijd

Het lied staat in de poëzie

Zoals de vruchten in de bloemen

En de oogst van het leven

Aan het einde van het hart

Zoals je voorouders deden

Je kleinkinderen zullen vertrekken

Het is in de hoop elkaar te leren kennen

Laten we rondjes draaien

We nemen stappen, woorden, gebaren

We zingen om onze angst te verbergen

We vertrekken om te horen dat we blijven

Aan het einde van het hart