Je pars - Gaël Faye

Je pars, ma vie est trop maussade

Je pars j’ai laissé une feuille incrustée de mots sales

Je pars laissez-moi donc ma douleur

Je pars pour un monde fait de lumière et de couleurs

Je pars car le ciel est bas et gris

Les vieux n’ont plus d’sagesse, ils sont racistes et aigris

Je pars, je m’envole vers le rire des enfants

Je pars même s’ils m’en veulent j’ai trop souffert dans mes tourments

Je pars, j’ai déjà fait mes valises

Je pars car nos modes de vies d’ici me scandalisent

Je pars la vie m’transperce de part en part

Je pars car faut être fort et moi j’ai perdu mes remparts

Je pars, y’aura ni promesses ni nouvelles

Je pars, fallait du cran, j’ai activé la manivelle

Par un beau matin je pars je laisse le flambeau

Je trouverai mon Abyssinie, moi l’Arthur Rimbaud

Je pars, parti pour la vie

Je pars, viens avec moi si t’as envie

Je pars, pour la saison des pluies

Je pars, hier, demain et aujourd’hui

Je pars, parti pour la vie

Je pars, viens avec moi si t’as envie

Je pars, pour un rayon d’ombre

Viens retrouver colombe mon coeur mort sous les décombres

J’veux juste un chapeau de paille, une plage et un transat

Oublier les charters, les aéroports dans lesquels on transite

J’veux des nuits douces au ciel étoilé, scruter la galaxie

Ici y’a pas d’laxisme, on bosse jusqu'à la cataplexie

J’veux manger du riz au curry et des mangues juteuses

J’veux pas d’leur vache folle qui rit à la fièvre aphteuse

Et puis ce soleil qui tannerait ma peau luisante sous la pommade

Ici on m’appelle «Negro «, y’a pas d’place pour nos peaux mates

J’veux qu’mes pommettes, mes zygomatiques s'échauffent toute l’année

L’ami !

Les choses qu’ils promettent?

Être condamné à glaner

Sur sample de guitare sèche, j’veux des gens simples et des sourires

Ici c’est rare qu’on nous supporte, qu’on ouvre les portes et les serrures

J’veux vivre sur des rythmiques, des mélopées

Me libérer de mes chaînes, car la culture m’a menotté

J’veux que tu viennes allez, rentre dans mon monde

Viens retrouver colombe mon cœur mort sous les décombres

Embrassez-moi, je suis pour l’amour et la paix

Le 28 août à DC j’ai fait le rêve de l’appel

La peine ma vrai nature, je vis avec

Comme l’orphelin du monde, l’enfant seul, le restavek

J’vis dans ces rues tristes, le matin hivernal

J’suis enfermé dans l’enfer et pour moi c’est infernal

Amenez la joie dans mes ténèbres, apocalypse de mes tourments

J’ai l’impression d'être au tournant que les personnes autour me mentent

Venez mourir !

Comme les vagues de la plage

Venez donc lire, le vague à l'âme de mes pages

Les palmiers sont courbés comme des vieillards

Les bords de mer sont devenus de tristes dépotoirs

L'érosion a mis à nu les mornes à rhum

L’Abyssin a condamné tous les chemins qui mènent à Rome

Ma musique s’exprime comme une saudade

Les notes et les mots se mettent debout comme des soldats !

Ik ga weg, mijn leven is te saai

Ik ga weg, ik heb een vel vuile woorden achtergelaten

Ik ga weg dus laat me mijn pijn

Ik vertrek naar een wereld gemaakt van licht en kleuren

Ik vertrek omdat de lucht laag en grijs is

De oude hebben geen wijsheid meer, ze zijn racistisch en verbitterd

Ik vertrek, ik vlieg naar het gelach van kinderen

Ik ga weg, zelfs als ze me willen, ik heb te veel geleden in mijn kwellingen

Ik ga weg, ik heb mijn koffers al gepakt

Ik vertrek omdat onze manier van leven hier me schandalig maakt

Ik verlaat het leven doorboort me door en door

Ik vertrek omdat je sterk moet zijn en ik ben mijn wallen kwijt

Ik vertrek, er zullen geen beloften of nieuws zijn

Ik vertrek, had lef nodig, ik draaide de krukas

Op een mooie ochtend verlaat ik de fakkel

Ik zal mijn Abessinië vinden, ik Arthur Rimbaud

Ik ga weg, weg voor het leven

Ik ga weg, kom met me mee als je wilt

Ik vertrek, voor het regenseizoen

Ik vertrek, gisteren, morgen en vandaag

Ik ga weg, weg voor het leven

Ik ga weg, kom met me mee als je wilt

Ik vertrek, voor een straaltje schaduw

Kom en vind mijn dode hartduif onder het puin

Ik wil gewoon een strohoed, een strand en een ligstoel

Vergeet de charters, de luchthavens waar we doorheen reizen

Ik wil zoete nachten onder de sterrenhemel, turend in de melkweg

Hier is geen laksheid, we werken tot kataplexie

Ik wil kerrierijst en sappige mango's eten

Ik wil niet dat hun gekke koe lacht om mond- en klauwzeer

En dan deze zon die mijn glanzende huid onder de zalf zou bruinen

Hier noemen ze me "neger", er is geen plaats voor onze donkere huid

Ik wil dat mijn jukbeenderen, mijn jukbeenderen het hele jaar door opwarmen

De vriend!

De dingen die ze beloven?

Om gedoemd te zijn om te verzamelen

Op akoestische gitaarsample wil ik eenvoudige mensen en glimlachen

Hier is het zeldzaam dat we worden ondersteund, dat we de deuren en de sloten openen

Ik wil leven op ritmes, melodieën

Bevrijd me van mijn ketenen, want de cultuur heeft me geboeid

Ik wil dat je komt, kom op, kom in mijn wereld

Kom en vind mijn dode hartduif onder het puin

Kus me, ik ben voor liefde en vrede

Op 28 augustus in DC had ik de droom van het telefoontje

De pijn mijn ware aard, ik leef met

Zoals de wees van de wereld, het eenzame kind, de restavek

Ik woon in deze droevige straten, de winterse ochtend

Ik zit opgesloten in de hel en voor mij is het een hel

Breng vreugde in mijn duisternis, apocalyps van mijn kwellingen

Ik heb het gevoel alsof ik om de hoek ben dat mensen om me heen liegen

Kom dood!

Zoals de golven op het strand

Kom en lees, de golf naar de ziel van mijn pagina's

De palmbomen zijn gebogen als oude mannen

Zeekusten zijn trieste stortplaatsen geworden

Erosie heeft de rumheuvels blootgelegd

De Abessijn verdoemde alle wegen die naar Rome leiden

Mijn muziek spreekt als een saudade

Notities en woorden staan ​​op als soldaten!