Petit pays - Gaël Faye, Francis Muhire

Gahugu gatoyi

Gahugu kaniniya

Warapfunywe ntiwapfuye

Waragowe ntiwagoka

Gahugu gatoyi

Gahugu kaniniya

Une feuille et un stylo apaisent mes délires d’insomniaque

Loin dans mon exil, petit pays d’Afrique des Grands Lacs

Remémorer ma vie naguère avant la guerre

Trimant pour me rappeler mes sensations sans rapatriement

Petit pays je t’envoie cette carte postale

Ma rose, mon pétale, mon cristal, ma terre natale

Ça fait longtemps les jardins de bougainvilliers

Souvenirs renfermés dans la poussière d’un bouquin plié

Sous le soleil, les toits de tôles scintillent

Les paysans défrichent la terre en mettant l’feu sur des brindilles

Voyez mon existence avait bien commencé

J’aimerais recommencer depuis l’début, mais tu sais comment c’est

Et nous voilà perdus dans les rues de Saint-Denis

Avant qu’on soit séniles on ira vivre à Gisenyi

On fera trembler le sol comme les grondements de nos volcans

Alors petit pays, loin de la guerre on s’envole quand?

Petit bout d’Afrique perché en altitude

Je doute de mes amours, tu resteras ma certitude

Réputation recouverte d’un linceul

Petit pays, pendant trois mois, tout l’monde t’a laissé seul

J’avoue j’ai plaidé coupable de vous haïr

Quand tous les projecteurs étaient tournés vers le Zaïre

Il fallait reconstruire mon p’tit pays sur des ossements

Des fosses communes et puis nos cauchemars incessants

Petit pays: te faire sourire sera ma rédemption

Je t’offrirai ma vie, à commencer par cette chanson

L'écriture m’a soigné quand je partais en vrille

Seulement laisse-moi pleurer quand arrivera ce maudit mois d’avril

Tu m’as appris le pardon pour que je fasse peau neuve

Petit pays dans l’ombre le diable continue ses manœuvres

Tu veux vivre malgré les cauchemars qui te hantent

Je suis semence d’exil d’un résidu d'étoile filante

Un soir d’amertume, entre le suicide et le meurtre

J’ai gribouillé ces quelques phrases de la pointe neutre de mon feutre

J’ai passé l'âge des pamphlets quand on s’encanaille

J’connais qu’l’amour et la crainte que celui-ci s’en aille

J’ai rêvé trop longtemps d’silence et d’aurore boréale

À force d'être trop sage j’me suis pendu avec mon auréole

J’ai gribouillé des textes pour m’expliquer mes peines

Bujumbura, t’es ma luciole dans mon errance européenne

Je suis né y’a longtemps un mois d’août

Et depuis dans ma tête c’est tous les jours la saison des doutes

Je me navre et je cherche un havre de paix

Quand l’Afrique se transforme en cadavre

Les époques ça meurt comme les amours

Man j’ai plus de sommeil et je veille comme un zamu

Laissez-moi vivre, parole de misanthrope

Citez m’en un seul de rêve qui soit allé jusqu’au bout du sien propre

Petit pays

Quand tu pleures, je pleure

Quand tu ris, je ris

Quand tu meurs, je meurs

Quand tu vis, je vis

Petit pays, je saigne de tes blessures

Petit pays, je t’aime, ça j’en suis sûr

Gahugu gatoyi

Gahugu kaniniya

Warapfunywe ntiwapfuye

Waragowe ntiwagoka

Gahugu gatoyi

Gahugu kaniniya

Een laken en een pen kalmeren mijn slapeloosheidswanen

Ver in mijn ballingschap, een klein Afrikaans land van de Grote Meren

Herinneringen aan mijn leven van voor de oorlog

Trimant om me aan mijn gevoelens te herinneren zonder repatriëring

Klein land, ik stuur je deze ansichtkaart

Mijn roos, mijn bloemblad, mijn kristal, mijn geboorteland

Het is al een lange tijd bougainvillea tuinen

Herinneringen begraven in het stof van een opgevouwen boek

Onder de zon schitteren de tinnen daken

Boeren ontruimen het land door twijgen in brand te steken

Kijk, mijn bestaan ​​was goed begonnen

Ik zou graag opnieuw beginnen, maar je weet hoe het is

En we zijn verdwaald in de straten van Saint-Denis

Voordat we seniel worden, gaan we in Gisenyi . wonen

We zullen de grond schudden als het gerommel van onze vulkanen

Zo klein land, ver van de oorlog wanneer vliegen we weg?

Klein stukje Afrika hooggelegen

Ik twijfel aan mijn liefdes, jij blijft mijn zekerheid

Reputatie bedekt met een lijkwade

Klein land, drie maanden lang liet iedereen je met rust

Ik beken dat ik schuldig pleitte aan het haten van jou

Toen alle schijnwerpers op Zaïre stonden

Moest mijn kleine land op botten herbouwen

Massagraven en dan onze eindeloze nachtmerries

Klein land: je laten glimlachen zal mijn verlossing zijn

Ik geef je mijn leven, te beginnen met dit lied

Schrijven heeft me genezen toen ik in een spin ging

Laat me alleen huilen als die verdomde april komt

Je leerde me vergeving om me er als nieuw uit te laten zien

Klein land in de schaduw, de duivel zet zijn manoeuvres voort

Je wilt leven ondanks de nachtmerries die je achtervolgen

Ik ben verbannen zaad van een vallende ster overblijfsel

Een bittere avond, tussen zelfmoord en moord

Ik krabbelde deze paar zinnen met de neutrale punt van mijn marker

Ik ben voorbij het tijdperk van pamfletten als we sloppenwijk

Ik ken die liefde en de angst dat deze weggaat

Ik heb te lang gedroomd van stilte en de aurora borealis

Omdat ik te wijs was, hing ik mezelf op met mijn halo

Ik krabbelde teksten om mijn pijn uit te leggen

Bujumbura, jij bent mijn vuurvliegje in mijn Europese omzwervingen

Ik ben lang geleden geboren augustus

En aangezien het in mijn hoofd elke dag het seizoen van twijfel is

Ik ben diepbedroefd en op zoek naar een oase van rust

Wanneer Afrika in een lijk verandert

Eeuwen sterven als liefdes

Man ik heb meer slaap en ik word wakker als een zamu

Laat me leven, woord van misantroop

Noem me een droom die helemaal tot zijn recht kwam

Klein land

Als jij huilt, huil ik

Als jij lacht, lach ik

Als jij sterft, sterf ik

Als jij leeft, leef ik

Klein land, ik bloed uit je wonden

Klein land, ik hou van je, dat weet ik zeker