A-France - Gaël Faye

Mon arrivée en France, y’a bien longtemps

Depuis que j’crois plus en l’ONU, depuis que j’crois plus en l’OTAN

Maintenant j’ai vingt ans et quelques poussières

Et j’repense à l’Afrique où nous étions encore hier

On a grandi là-bas au bord du lac Tanganyika

Et moi je supporte ici, tant que là-bas y’aura mes gars

Eh J-NO, Mucyo, Iris, Fabrice et les autres

Des potes comme vous j’vous assure j’en ai pas retrouvé d’autres

Et puis y’a eu Paris, maintenant j’l’appelle «Panam «La pollution, les épiciers berbères et leurs mauvaises bananes

Ici c’est grecs, mac do, la pluie, le froid, les flaques d’eau

Métro boulot dodo, la place Vendôme et les clodos

Mais j’m’habitue, j’aime mes baskets et mon bitume

Et comme j’veux faire fortune, au mois d’août j’me fais des thunes

J’suis solitaire et des fois je sors la plume

J’suis pas rappeur, juste un virevolteur de mots pleins d’amertume

L’AFRANCE est l’asile, l’absence et l’exil

Souffrance mais par pudeur faut pas que je l’exhibe

Je vis loin des mes rêves, de mes espoirs, de mes espérances

C’est ça qui me tue d'être écartelé entre Afrique et France

Mon père chasse le croco, ma mère met du lait d’coco

Ici je suis franco-rwandais j’vais pas vous faire un topo

J’ai quitté le pays et sa situation sinistre

J’m'étais promis, ben qu’un jour je deviendrai ministre

Mais j’ai grandi, j’ai pas d’plan pour le Burundi

J’continue d’espérer, les frères c’est pas ce qu’on avait dit?

J’ai revu Buja, elle a plus le même visage

C’est devenu une ville sage et tous les jeunes veulent un visa

Des fois j’me demande si j’ai un devoir envers l’Afrique

J’pourrais fermer les yeux, une femme des gosses et garder mon fric

Problème existentiel de nos délires névrotiques

De ma vision romantique, j’veux faire naître un nouveau type

Car j’fais partie de cette diaspora de cette jeunesse

Qui a quitté le pays pour faire recette

Mais j’men rends compte, qu’on est trop con

Qu’on gâche nos vies et que l’Europe devient notre cocon

Tu te rappelles nos grands-pères aimaient leur terre et leur bétail

Et nous les fils on se perd dans les guerres et les batailles

Ma mémoire se paralyse, et ma peine se cautérise

Des machettes qu’on aiguise, de tous nos morts dans nos églises

J’oublie pas que l’exil c’est comme une porte d’exit

Je crie mes origines car c’est comme ça que j’existe

Trop de larmes ont coulé, beaucoup de textes j’ai gribouillé

Maintenant je regarde le soleil sur le lac d’une plage de Kibuye

Petite sœur tu prends la ligne pour les milles collines

Embrasses bien les cousins, embrasses bien les cousines

Et puis embrasses aussi la grand-mère à Butare

Dis lui que chaque année que je passe loin d’elle me rend plus taré

Et si tu prends le bus Vénus pour Bujumbura

Fais gaffe à toi, aux embuscades à Bugarama

Embrasse papa qui est resté au pays

Dis lui qu’en France je ne grandis plus, dis lui que je vieillis

Mijn aankomst in Frankrijk, lang geleden

Omdat ik niet meer in de VN geloof, sinds ik niet meer in de NAVO geloof

Nu ben ik twintig en wat stof

En ik denk terug aan Afrika waar we gisteren nog waren

We zijn daar opgegroeid aan het Tanganyika-meer

En ik steun hier, zolang mijn jongens er zijn

Eh J-NO, Mucyo, Iris, Fabrice en de anderen

Vrienden zoals jij, ik verzeker je, ik heb geen anderen gevonden

En dan was er Parijs, nu noem ik het "Panam" Vervuiling, Berber-kruideniers en hun slechte bananen

Hier is het Grieks, mac do, regen, kou, plassen

Métro boulot dodo, place Vendôme en de zwervers

Maar ik begin eraan te wennen, ik hou van mijn sneakers en mijn asfalt

En omdat ik een fortuin wil verdienen, verdien ik in augustus geld

Ik ben eenzaam en soms pak ik de pen

Ik ben geen rapper, maar een wervelwind van bittere woorden

AFRANCE is asiel, afwezigheid en ballingschap

Lijdend maar uit bescheidenheid mag ik er niet mee pronken

Ik leef ver van mijn dromen, mijn hoop, mijn hoop

Dat is wat me doodt om verscheurd te worden tussen Afrika en Frankrijk

Mijn vader jaagt op krokodillen, mijn moeder zet kokosmelk

Hier ben ik Frans-Rwandees, ik ga je geen overzicht geven

Ik verliet het land en zijn grimmige situatie

Ik beloofde mezelf, nou ja, op een dag zou ik predikant worden

Maar ik ben opgegroeid, ik heb geen plan voor Burundi

Ik blijf hopen, broeders, is dat niet wat we zeiden?

Ik zag Buja weer, ze heeft niet meer hetzelfde gezicht

Het is een wijze stad geworden en alle jonge mensen willen een visum

Soms vraag ik me af of ik een plicht heb jegens Afrika

Ik zou mijn ogen kunnen sluiten, een vrouw van de kinderen en mijn geld houden

Existentieel probleem van onze neurotische wanen

Vanuit mijn romantische visie wil ik een nieuw type voortbrengen

Omdat ik deel uitmaak van deze diaspora van deze jeugd

Wie heeft het land verlaten om geld te verdienen?

Maar ik besef dat we te dom zijn

Laat ons leven verspild worden en Europa wordt onze cocon

Onthoud dat onze grootvaders van hun land en hun vee hielden

En wij zonen verdwalen in oorlogen en veldslagen

Mijn geheugen is verlammend en mijn pijn brandt

Van machetes die worden geslepen, van al onze doden in onze kerken

Ik vergeet niet dat ballingschap is als een uitgangsdeur

Ik roep mijn afkomst, want zo besta ik

Er zijn te veel tranen gevloeid, veel teksten heb ik gekrabbeld

Nu kijk ik naar de zon op het meer van een strand in Kibuye

Kleine zus, jij neemt de lijn voor de duizend heuvels

Kus de neven goed, kus de neven goed

En dan ook nog eens de oma kussen in Butare

Elk jaar haar vertellen dat ik bij haar weg ben, maakt me nog gekker

Wat als u de Venus-bus naar Bujumbura . neemt?

Pas op voor hinderlagen in Bugarama

Kus papa die thuis bleef

Zeg hem dat ik in Frankrijk niet meer groei, zeg hem dat ik oud word