Nemàin's Breath - Furor Gallico

The mist is rising in the early morning

the three goddesses of the underworld

screaming upon us

surrounded by brothers

clung to my bagpipe

pride 's the only way to fight fear.

I am blowing drones breathing the bagpipe,

under my arm I called it breath of wisdom,

silence is broken and the shaking ground,

marching through the sound of infinity.

Blinded by poisons fury, is her action,

Nemain is rising in the sky.

Crying out loud her inhuman satisfaction

soaring over through dead bodies

I’m howling a dark anthem

bringing brothers to a clash

I’m bringing glory to my clan.

Restless, I’m blinded in oblivion,

twisted visions of an astral combination,

for my thirst of blood, is insatiable,

for the world as we know it is scattering.

I am blowing drones breathing the bagpipe,

under my arm I called it breath of wisdom,

silence is broken and the shaking ground,

marching through the sound of infinity.

Measuring the courage of whoever is dying,

my immortal soul feels the bites of the incoming winter,

as my eyes were the mirrors of the elder gods,

now reflecting impalpable desperation.

Blinded by poisons fury, is her action,

Neman is rising in the sky.

De mist komt op in de vroege ochtend

de drie godinnen van de onderwereld

tegen ons schreeuwen

omringd door broers

klampte me vast aan mijn doedelzak

trots is de enige manier om angst te bestrijden.

Ik blaas op drones die de doedelzak inademen,

onder mijn arm noemde ik het de adem van wijsheid,

stilte is verbroken en de trillende grond,

marcherend door het geluid van oneindigheid.

Verblind door vergif furie, is haar actie,

Nemain stijgt in de lucht.

Haar onmenselijke voldoening hardop uitschreeuwen

zwevend door dode lichamen

Ik huil een donker volkslied

broers tot een confrontatie brengen

Ik breng glorie aan mijn clan.

Rusteloos, ik ben verblind in de vergetelheid,

verwrongen visioenen van een astrale combinatie,

voor mijn bloeddorst is onverzadigbaar,

voor de wereld zoals we die kennen, is aan het verstrooien.

Ik blaas op drones die de doedelzak inademen,

onder mijn arm noemde ik het de adem van wijsheid,

stilte is verbroken en de trillende grond,

marcherend door het geluid van oneindigheid.

Het meten van de moed van wie stervende is,

mijn onsterfelijke ziel voelt de beten van de komende winter,

zoals mijn ogen de spiegels waren van de oudere goden,

weerspiegelt nu een ongrijpbare wanhoop.

Verblind door vergif furie, is haar actie,

Neman stijgt in de lucht.