J'Me Voyais Déja - Fréro Delavega

A dix-huit ans j’ai quitté ma province

Bien décidé à empoigner la vie

Le cœur léger et le bagage mince

J'étais certain de conquérir Paris

Chez le tailleur le plus chic j’ai fait faire

Ce complet bleu qui était du dernier cri

Les photos, les chansons et les orchestrations

Ont eus raison de mes économies

Je m’voyais déjà en haut de l’affiche

En dix fois plus gros que n’importe qui mon nom s'étalait

Je m’voyais déjà adulé et riche

Signant mes photos aux admirateurs qui se bousculaient

J'étais le plus grand des grands fantaisistes

Faisant un succès si fort que les gens m’acclamaient debout

Je m’voyais déjà cherchant dans ma liste

Celle qui le soir pourrait par faveur se pendre à mon cou

Mes traits ont vieilli, bien sûr, sous mon maquillage

Mais la voix est là, le geste est précis et j’ai du ressort

Mon cœur s’est aigri un peu en prenant de l'âge

Mais j’ai des idées, j’connais mon métier et j’y crois encore

Rien que sous mes pieds de sentir la scène

De voir devant moi un public assis, j’ai le cœur battant

On m’a pas aidé, je n’ai pas eu d’veine

Mais au fond de moi, je suis sur au moins que j’ai du talent

Mon complet bleu, y a trente ans que j’le porte

Et mes chansons ne font rire que moi

J’cours le cachet, je fais du porte à porte

Pour subsister je fais n’importe quoi

Je n’ai connu que des succès faciles

Des trains de nuit et des filles à soldats

Les minables cachets, les valises à porter

Les p’tits meublés et les maigres repas

Je m’voyais déjà en photographie

Au bras d’une star l’hiver dans la neige, l'été au soleil

Je m’voyais déjà racontant ma vie

L’air désabusé à des débutants friands de conseils

J’ouvrais calmement les soirs de première

Mille télégrammes de ce Tout-Paris qui nous fait si peur

Et mourant de trac devant ce parterre

Entré sur la scène sous les ovations et les projecteurs

J’ai tout essayé pourtant pour sortir du nombre

J’ai chanté l’amour, j’ai fait du comique et d’la fantaisie

Si tout a raté pour moi, si je suis dans l’ombre

Ce n’est pas ma faut' mais cell' du public qui n’a rien compris

On ne m’a jamais accordé ma chance

D’autres ont réussi avec peu de voix et beaucoup d’argent

Moi j'étais trop pur ou trop en avance

Mais un jour viendra je leur montrerai que j’ai du talent

Op mijn achttiende verliet ik mijn provincie

Vastbesloten om het leven te grijpen

Luchtige en dunne bagage

Ik was er zeker van om Parijs te veroveren

Bij de chicste kleermaker die ik had

Dat blauwe pak dat state-of-the-art was

Foto's, liedjes en orkestraties

Heb het beste van mijn spaargeld gekregen

Ik zag mezelf al bovenaan de poster staan

Tien keer groter dan wie dan ook, mijn naam werd verspreid

Ik zag mezelf al aanbeden en rijk

Mijn foto's ondertekenen voor verdringende bewonderaars

Ik was de grootste van de grote fantasten

Het maakte zo'n grote hit dat mensen me stonden te juichen

Ik zag mezelf al door mijn lijst zoeken

Degene die 's avonds als een gunst om mijn nek kon hangen

Mijn gelaatstrekken zijn natuurlijk ouder geworden onder mijn make-up

Maar de stem is er, het gebaar is precies en ik heb veerkracht

Mijn hart verzuurde een beetje toen ik ouder werd

Maar ik heb ideeën, ik ken mijn vak en ik geloof er nog steeds in

Net onder mijn voeten om het podium te voelen

Om voor mij een zittend publiek te zien, mijn hart klopt

Ze hebben me niet geholpen, ik had geen kans

Maar diep van binnen weet ik zeker dat ik tenminste wat talent heb

Mijn blauwe pak, ik draag het al dertig jaar

En mijn liedjes maken me alleen maar aan het lachen

Ik run het cachet, ik ga van deur tot deur

Om te overleven doe ik alles

Ik had alleen gemakkelijke successen

Nachttreinen en soldatenmeisjes

De sjofele postzegels, de koffers om te dragen

De p'tits ingericht en de magere maaltijden

Ik zag mezelf al in de fotografie

Op de arm van een ster winter in de sneeuw, zomer in de zon

Ik zag mezelf al mijn leven vertellen

De gedesillusioneerde lucht voor beginners die dol zijn op advies

Ik opende stilletjes op première-avonden

Duizend telegrammen van deze Tout-Paris die ons zo bang maakt

En sterven van plankenkoorts voor deze verdieping

Betreed het podium voor staande ovaties en spotlights

Ik heb alles geprobeerd om nog op te vallen

Ik zong over liefde, ik deed komedie en fantasie

Als alles mis is gegaan voor mij, als ik in de schaduw ben

Het is niet mijn schuld, maar die van het publiek dat er niets van begreep

Ik heb nooit mijn kans gekregen

Anderen slaagden met weinig stem en veel geld

Ik was te puur of te geavanceerd

Maar op een dag zal ik ze laten zien dat ik talent heb