Tous les bouquets se fanent - Frank Michael

Je sais tout part et revient

Même les chagrins

Qu’on croyait éteints

Le feu brûle dans ses cendres

Et peut bien reprendre

Au petit matin

Je sais que tous les navires

Dérivent et chavirent

Le cœur des marins

Mais je n’imaginais pas

Que vivre sans toi

C’est vivre pour rien…

Tu pars, tu me condamnes

Et j’ai mal

Quand tu me dis

Tous les bouquets se fanent

Les fleurs du mal, aussi

Tu ignores mes larmes

Tu parles

Et me redis

Tous les bouquets se fanent

Les fleurs

Se meurent

Parfois d’ennui

Tous les bouquets se fanent

Même les fleurs du mal se fanent aussi…

Tu es comme les enfants

Comme les oiseaux blancs

Tu voudrais t’envoler

On peut larguer les amarres

Jamais la mémoire

Ne peut s’effacer

C’est vrai qu’on cherche toujours

L’impossible amour

Qui paraît si loin

Mais je n’imaginais pas

Que vivre sans toi

C’est vivre pour rien…

Ik weet dat alles gaat en terugkomt

Zelfs het verdriet

We dachten uitgestorven

Het vuur brandt in zijn as

En misschien wel weer doorgaan

Vroege morgen

Ik ken alle schepen

Driften en kapseizen

Het hart van zeilers

Maar ik had nooit gedacht

Wat te leven zonder jou?

Het leeft voor niets...

Je gaat weg, je verdoemt mij

En ik heb pijn

Wanneer je het me vertelt

Alle boeketten vervagen

Ook de bloemen van het kwaad

Je negeert mijn tranen

Je spreekt

En vertel het me nog eens

Alle boeketten vervagen

Bloemen

zijn stervende

Soms verveeld

Alle boeketten vervagen

Zelfs de bloemen van het kwaad verwelken ook...

Jullie zijn als kinderen

Zoals de witte vogels

Je zou graag weg willen vliegen

We kunnen afwerpen

Nooit de herinnering

Kan niet worden gewist

Het is waar dat we altijd op zoek zijn

de onmogelijke liefde

Wie lijkt er zo ver?

Maar ik had nooit gedacht

Wat te leven zonder jou?

Het leeft voor niets...