Plus ta voix - Florent Pagny

Je n’entends plus ta voix

Qui m’attendait le soir

Quand je rentrais du froid

De l’effroi du hasard

Je n’entends plus ta voix

Gravée dans mon oreille

Et tes mains de merveille

Qui dessinaient mes pas

Je n’entends plus ta voix

Me raconter l’histoire

Du temps comme la poussière

De nos vies dérisoires

Je n’entends plus ta voix

Il n’y a que du silence

Et je sens ton absence

Battre au bout de mes doigts

Mais que se taisent les ombres

Et que se lèvent les anges

Pour le jour où l’on se retrouvera

Je n’entends plus ta voix

Mais dans quel autre monde

Va-t-on se retrouver?

Dans quelle autre seconde?

On entend plus ta voix

Ni ton pas si léger

Mais reviens me parler

Oui, reviens me parler

Oui, reviens me parler

Oui, reviens me parler

Ik kan je stem niet meer horen

Wie wachtte op mij in de avond

Toen ik thuiskwam van de kou

Van de angst voor het toeval

Ik kan je stem niet meer horen

Geëtst in mijn oor

En je handen vol verwondering

Wie tekende mijn stappen

Ik kan je stem niet meer horen

Vertel me het verhaal

Tijd als stof

Van onze armzalige levens

Ik kan je stem niet meer horen

Er is alleen stilte

En ik voel je afwezigheid

Klop binnen handbereik

Maar laat de schaduwen stil zijn

En de engelen staan ​​op

Voor de dag dat we elkaar weer ontmoeten

Ik kan je stem niet meer horen

Maar in welke andere wereld?

Zullen we elkaar weer ontmoeten?

In welke andere seconde?

We horen je stem niet meer

Je bent ook niet zo licht

Maar kom terug en praat met me

Ja, kom nog eens met me praten

Ja, kom nog eens met me praten

Ja, kom nog eens met me praten