Le mal de vivre - Florent Pagny

Ça ne prévient pas quand ça arrive, ça vient de loin

Ça s’est promené de rive en rive, la gueule en coin

Et puis un matin, au réveil, c’est presque rien

Mais c’est là, ça vous ensommeillé au creux des reins

Le mal de vivre, le mal de vivre qu’il faut bien vivre, vaille que vivre

On peut le mettre en bandoulière ou comme un bijou à la main

Comme une fleur en boutonnière ou juste à la pointe du sein

Ce n’est pas forcément la misère, c’est pas Valmy, c’est pas Verdun

Mais c’est des larmes aux paupières au jour qui meurt, au jour qui vient

Le mal de vivre, le mal de vivre qu’il faut bien vivre, vaille que vivre

Qu’on soit de Rome ou d’Amérique, qu’on soit de Londres ou de Pékin

Qu’on soit d'Égypte ou bien d’Afrique, de la porte Saint-Martin

On fait tous la même prière, on fait tous le même ch’min

Qu’il est long lorsqu’il faut le faire avec son mal au creux des reins

Ils ont beau vouloir nous comprendre

Ceux qui nous viennent les mains nues

Nous ne voulons plus les entendre, on ne peut pas, on n’en peut plus

Et tous seuls dans le silence d’une nuit qui n’en finit plus

Voilà que soudain on y pense à ceux qui en sont pas revenus

Du mal de vivre, leur mal de vivre

Qu’il faut bien vivre, vaille que vivre

Et sans prévenir, ça arrive, ça vient de loin

Ça s’est promené de rive en rive, le rire en coin

Et puis un matin, au réveil, c’est presque rien

Mais c’est là, ça vous émerveille, au creux des reins

La joie de vivre, la joie de vivre, faut bien vivre, ta joie de vivre

Het waarschuwt niet wanneer het gebeurt, het komt van ver

Het liep van bank naar bank, de mond in de hoek

En dan op een ochtend, als je wakker wordt, is het bijna niets

Maar het is er, het brengt je in slaap in de holte van de nieren

De pijn van het leven, de pijn van het leven dat je nodig hebt om goed te leven, het is het waard om te leven

Het kan als schouderband of als sieraad worden gedragen

Als een knoopsgat of gewoon op het puntje van de borst

Het is niet per se ellende, het is niet Valmy, het is niet Verdun

Maar het zijn tranen in de oogleden op de dag die sterft, op de dag die komt

De pijn van het leven, de pijn van het leven dat je nodig hebt om goed te leven, het is het waard om te leven

Of we nu uit Rome of Amerika komen, of we nu uit Londen of Peking komen

Of je nu uit Egypte of Afrika komt, van de Porte Saint-Martin

We zeggen allemaal hetzelfde gebed, we gaan allemaal dezelfde weg

Hoe lang duurt het als het moet met zijn pijn in de holte van de nieren?

Ze willen ons misschien begrijpen

Degenen die met hun blote handen naar ons toe komen

We willen ze niet meer horen, we kunnen niet, we kunnen het niet meer aan

En helemaal alleen in de stilte van een eindeloze nacht

Plots denken we aan degenen die niet zijn teruggekeerd

De pijn van het leven, hun pijn van het leven

Dat je goed moet leven, het is de moeite waard om te leven

En zonder waarschuwing gebeurt het, het komt van ver

Het ging van bank naar bank, het gelach in de hoek

En dan op een ochtend, als je wakker wordt, is het bijna niets

Maar het is daar, het verbaast je, in de holte van de nieren

De levensvreugde, de levensvreugde, moet goed leven, jouw levensvreugde