J'ai beau vouloir - Florent Pagny

J’ai beau vouloir parler comme les étoiles, pour l'éblouir un peu

Je ne fais que cracher des cailloux sous la toile

Qui me laissent malheureux, un goût de poussière dans la bouche

J’ai beau vouloir sourire comme le soleil pour éclairer ses yeux

Je n’allume que des feux de paille dérisoires

Qui m'étouffent sous la cendre

Et m'éclipsent tout à fait dans le noir, dans le noir

J’ai beau vouloir l’entendre à l’infini

Me raconter sa vie, ses rêves, ses envies

Résonne seulement cet écho lancinant

De mon cœur comme un métal hurlant, j’ai beau vouloir

J’ai beau vouloir que des croissants de lune

Accrochent dans nos cheveux un destin de fortune

J’ai beau vouloir lancer mon cœur à sa hauteur

J’ai beau vouloir alors meubler l’absence

Couvrir à tout jamais le bruit de son silence

Je ne fais que maquiller d’une peinture qui passe

Un espace soudain démesuré

J’ai beau vouloir, j’ai beau vouloir, j’ai beau vouloir

J’ai beau vouloir sourire comme le soleil pour éclairer ses yeux

Pour l'éblouir un peu, je n’allume que des feux de paille

Des flashs dérisoires, des flashs dérisoires, dérisoires

J’ai beau vouloir que des croissants de lune

Accrochent dans nos cheveux un destin de fortune

J’ai beau vouloir lancer mon cœur à sa hauteur

J’ai beau vouloir alors meubler l’absence

Couvrir à tout jamais le bruit de son silence

Je ne fais que maquiller d’une peinture qui passe

Un espace soudain démesuré

J’ai beau vouloir, j’ai beau vouloir, j’ai beau vouloir

J’ai beau vouloir, j’ai beau vouloir, j’ai beau vouloir.

Ik wil misschien spreken als de sterren, om hem een ​​beetje te verblinden

Ik spuug gewoon kiezelstenen onder het canvas

Dat laat me ellendig, een smaak van stof in mijn mond

Het maakt niet uit hoeveel ik wil glimlachen als de zon om zijn ogen te verlichten

Ik steek alleen schamele strovuren aan

Die me verstikken onder de as

En verduister me helemaal in het donker, in het donker

Ik wil het misschien wel eindeloos horen

Vertel me over zijn leven, zijn dromen, zijn verlangens

Weerklinkt alleen deze beklijvende echo

Vanuit mijn hart als schreeuwend metaal, hoe graag ik ook wil

Het maakt niet uit hoe graag ik maansikkels wil

Hang in ons haar een lot van fortuin

Het maakt niet uit hoe graag ik mijn hart aan haar wil overgeven

Hoe graag ik de afwezigheid ook wil opvullen

Bedek voor altijd het geluid van zijn stilte

Ik schilder gewoon met vervaagde verf

Een plotseling te grote ruimte

Hoe graag ik ook wil, hoe graag ik ook wil, hoe graag ik ook wil

Het maakt niet uit hoeveel ik wil glimlachen als de zon om zijn ogen te verlichten

Om hem een ​​beetje te verblinden, steek ik alleen strovuurtjes aan

Belachelijke flitsen, belachelijke, belachelijke flitsen

Het maakt niet uit hoe graag ik maansikkels wil

Hang in ons haar een lot van fortuin

Het maakt niet uit hoe graag ik mijn hart aan haar wil overgeven

Hoe graag ik de afwezigheid ook wil opvullen

Bedek voor altijd het geluid van zijn stilte

Ik schilder gewoon met vervaagde verf

Een plotseling te grote ruimte

Hoe graag ik ook wil, hoe graag ik ook wil, hoe graag ik ook wil

Hoe graag ik ook wil, hoe graag ik ook wil, hoe graag ik ook wil.