Condoléances - Florent Pagny

A mes prétentions, donneur de leçon

Qu’ailleurs est toujours, plus beau qu’on ne pense

A ma bonne étoile qui tant bien que mal

M’a toujours accordé une dernière chance

A toutes mes erreurs et bras d’honneur

Dont je reconnais le manque d'élégance

Le passé est bien là où il doit être

Et le paraître voué à disparaître

Avec toutes mes condoléances

A mes illusions, ces contre-façons

Auxquelles on donne toujours trop d’importance

A mes parenthèses, filées à l’anglaise

Pour en revenir des amours de vacances

Aux pêchés d’orgueil, en faire le deuil

Et pour les autres, une minute de silence

Hier est bien tombé aux oubliettes

A peine s’il reste quelques fleurs que l’on jette

Avec toutes mes condoléances

A mes paradis, perdus ou maudits

Là je n’ai rien à dire pour ma défense

A tous mes abus, ses voies sans issues

Qui peuvent attendre encore une repentence

Aux monts et merveilles qu’un jour on paie

Et on à beau le svoir à l’avance

Le passé a sans doute une raison d'être

Non, ce n’est pas demain qu"il va renaître

Avec toutes mes condoléances

A ma vie de garçon, aux temps bien trop longs

De soi-disant plaisirs et jouissance

Pour ce seul présent qui balaie l’avant

Et surtout qui n’a pas d'équivalence

A ce plein soleil, sans autres pareils

Qui lui ressemble, sinon l'évidence

Le passé est bien là, il doit être

Il peut bien d’une croix disparaître

Avec toutes mes condoléances

Sans remords, sans regrets

Sans remords, sans regrets

Jamais

Op mijn beweringen, lesgever

Dat ergens anders altijd is, mooier dan we denken

Aan mijn gelukkige ster die op de een of andere manier

Altijd gaf me een laatste kans

Op al mijn fouten en erewapens

Wiens gebrek aan elegantie herken ik

Het verleden is waar het thuishoort

En ze lijken gedoemd te verdwijnen

Met al mijn condoleances

Naar mijn illusies, deze vervalsingen

Waar altijd te veel belang aan wordt gehecht

Tussen haakjes, in het Engels gesponnen

Terug van vakantieromances

Om zonden van hoogmoed, om erover te rouwen

En voor de anderen een minuut stilte

Gisteren is in de vergetelheid geraakt

Nauwelijks een paar bloemen over die we weggooien

Met al mijn condoleances

Naar mijn paradijzen, verloren of vervloekt

Daar heb ik niets te zeggen in mijn verdediging

Aan al mijn misbruiken, zijn doodlopende wegen

Wie kan er nog wachten op berouw?

Naar de bergen en de wonderen die we op een dag betalen

En misschien weten we het van tevoren

Het verleden heeft waarschijnlijk een doel

Nee, het is niet morgen dat hij herboren wordt

Met al mijn condoleances

Op mijn leven als jongen, op veel te lange tijden

Van zogenaamde geneugten en plezier

Voor dat ene cadeau dat vooruit raast

En vooral wie geen gelijkwaardigheid heeft

Naar deze volle zon, zonder enige andere gelijke

Wie lijkt op hem, zo niet de voor de hand liggende?

Het verleden is er, het moet zijn

Hij kan best met een kruis verdwijnen

Met al mijn condoleances

Zonder spijt, zonder spijt

Zonder spijt, zonder spijt

Nooit