Ces gens-là - Florent Pagny

D’abord, d’abord, y a l’aîné

Lui qui est comme un melon

Lui qui a un gros nez

Lui qui sait plus son nom

Monsieur tellement qu’y boit

Tellement qu’il a bu

Qui fait rien de ses dix doigts

Mais lui qui n’en peut plus

Lui qui est complètement cuit

Et qui s’prend pour le roi

Qui se saoule toutes les nuits

Avec du mauvais vin

Mais qu’on retrouve matin

Dans l'église qui roupille

Raide comme une saillie

Blanc comme un cierge de Pâques

Et puis qui balbutie

Et qui a l'œil qui divague

Faut vous dire, Monsieur

Que chez ces gens-là

On ne pense pas, Monsieur

On ne pense pas, on prie

Et puis, y a l’autre

Des carottes dans les cheveux

Qu’a jamais vu un peigne

Qu’est méchant comme une teigne

Même qu’il donnerait sa chemise

A des pauvres gens heureux

Qui a marié la Denise

Une fille de la ville

Enfin d’une autre ville

Et que c’est pas fini

Qui fait ses p’tites affaires

Avec son p’tit chapeau

Avec son p’tit manteau

Avec sa p’tite auto

Qu’aimerait bien avoir l’air

Mais qui a pas l’air du tout

Faut pas jouer les riches

Quand on n’a pas le sou

Faut vous dire, Monsieur

Que chez ces gens-là

On n’vit pas, Monsieur

On n’vit pas, on triche

Et puis, il y a les autres

La mère qui ne dit rien

Ou bien n’importe quoi

Et du soir au matin

Sous sa belle gueule d’apôtre

Et dans son cadre en bois

Y a la moustache du père

Qui est mort d’une glissade

Et qui r’garde son troupeau

Bouffer la soupe froide

Et ça fait des grands flchss

Et ça fait des grands flchss

Et puis y a la toute vieille

Qu’en finit pas d’vibrer

Et qu’on attend qu’elle crève

Vu qu’c’est elle qu’a l’oseille

Et qu’on n'écoute même pas

C’que ses pauvres mains racontent

Faut vous dire, Monsieur

Que chez ces gens-là

On n’cause pas, Monsieur

On n’cause pas, on compte

Et puis et puis

Et puis il y a Frida

Qui est belle comme un soleil

Et qui m’aime pareil

Que moi j’aime Frida

Même qu’on se dit souvent

Qu’on aura une maison

Avec des tas de fenêtres

Avec presque pas de murs

Et qu’on vivra dedans

Et qu’il fera bon y être

Et que si c’est pas sûr

C’est quand même peut-être

Parce que les autres veulent pas

Parce que les autres veulent pas

Les autres ils disent comme ça

Qu’elle est trop belle pour moi

Que je suis tout juste bon

A égorger les chats

J’ai jamais tué de chats

Ou alors y a longtemps

Ou bien j’ai oublié

Ou ils sentaient pas bon

Enfin ils ne veulent pas

Parfois quand on se voit

Semblant que c’est pas exprès

Avec ses yeux mouillants

Elle dit qu’elle partira

Elle dit qu’elle me suivra

Alors pour un instant

Pour un instant seulement

Alors moi je la crois, Monsieur

Pour un instant

Pour un instant seulement

Parce que chez ces gens-là

Monsieur, on ne s’en va pas

On ne s’en va pas, Monsieur

On ne s’en va pas

Mais il est tard, Monsieur

Il faut que je rentre chez moi

Eerst, eerst, is er de oudste

Hij die is als een meloen

Hij die een grote neus heeft

Hij die zijn naam niet meer kent

Meneer zo veel dat hij drinkt

Zoveel dronk hij

Wie doet er niets met zijn tien vingers

Maar hij die het niet meer aankan

Hij die helemaal gaar is

En wie denkt dat hij de koning is?

Wie wordt er elke avond dronken?

Met slechte wijn

Maar dat vinden we in de ochtend

In de slapende kerk

Zo stijf als een richel

Wit als een paaskaars

En wie stamelt dan

En wie heeft een dwalend oog?

Moet je vertellen, meneer

Hoe zit het met deze mensen?

We denken niet, meneer

We denken niet, we bidden

En dan is er nog de andere

Wortels in je haar

Wat heeft een kam ooit gezien?

Wat is gemeen als een ringworm?

Zelfs hij zou zijn shirt weggeven

Aan arme gelukkige mensen

Wie trouwde met Denise?

Een stadsmeisje

Eindelijk uit een andere stad

En het is nog niet voorbij

Wie doet zijn kleine zaken?

Met zijn hoedje

Met zijn kleine jas

Met zijn kleine auto

Hoe zou je eruit willen zien

Maar wie lijkt er helemaal niet

Speel niet tegen de rijken

Als je geen cent hebt

Moet je vertellen, meneer

Hoe zit het met deze mensen?

We leven niet, meneer

We leven niet, we bedriegen

En dan zijn er nog de anderen

De moeder die niets zegt

Of wat dan ook

En van avond tot ochtend

Onder zijn mooie apostelgezicht

En in zijn houten frame

Daar is de snor van de vader

die stierf aan een slip

En wie let op zijn kudde

Eet koude soep

En het maakt geweldige flchss

En het maakt geweldige flchss

En dan is er nog de heel oude

Dat stopt nooit met trillen

En we wachten tot ze sterft

Sinds ze de zuring heeft

En we luisteren niet eens

Wat zijn arme handen zeggen

Moet je vertellen, meneer

Hoe zit het met deze mensen?

We praten niet, meneer

We praten niet, we tellen

En toen en toen

En dan is er Frida

Wie is er zo mooi als de zon

En wie houdt er hetzelfde van mij

Dat ik van Frida hou

Zelfs zoals we vaak zeggen

Dat we een huis zullen hebben

Met veel ramen

Met bijna geen muren

En we zullen erin leven

En het zal goed zijn om daar te zijn

En als het niet zeker is

Het kan nog steeds zijn

Omdat de anderen niet willen

Omdat de anderen niet willen

De anderen zeggen zo

Ze is te mooi voor mij

Dat ik alleen maar goed ben

Om de katten te slachten

Ik heb nog nooit katten gedood

Of zo lang geleden

Of ben ik het vergeten

Of ze roken slecht

Nou, dat willen ze niet

Soms als we elkaar zien

Het lijkt alsof het niet met opzet is

Met haar bevochtigende ogen

Ze zegt dat ze zal vertrekken

Ze zegt dat ze me zal volgen

Dus voor een moment

Voor een moment alleen

Dus ik geloof haar, meneer

Voor een ogenblik

Voor een moment alleen

Want met deze mensen

Meneer, we gaan niet weg

We gaan niet weg, meneer

We gaan niet weg

Maar het is laat, meneer

ik moet naar huis