Weltschmerz - Fish

Please let me introduce myself I’m simply a man of our time

Confused and bewildered I seem to live without reason nor rhyme

Betrayed by a system I’d given up trying to change

Let me tell you now for nothing, I’m back in the game

I’ve gorged on the knowledge feasted on the digital feed

I’ve discerned through my wisdom that all cannot be believed

I’ve reached the conclusion that we have all been deceived

And that our freedoms and democracy are not what they seem

Weltschmerz, weltschmerz, weltschmerz

I am a grey bearded warrior, a poet of no mean acclaim

My words are my weapons that I proffer with disdain

My melancholy aspect is something you can’t disregard

My motives you cannot question nor my strong sense of right and wrong

I’ve formed the opinion that things can’t stay as they are

My anger and my fury trapped like a wasp in a jar

It’s never too late to make a brave new start

When the revolution is called I will play my part

Weltschmerz weltschmerz, weltschmerz

There was a time my moral compass was spinning out of control

I retired from the barricades, dug myself a very deep hole

I came to in a country I once considered a home

That has been lost to the scoundrels and the rogues and a circus of clowns

The heavens roll thunder, I raise my face to the rain

With my feet in cold ashes of all that remains

If we’d listened to the children and heeded their call

Risen to the challenge at an earlier bell

The fight isn’t over, this war still has to be won

On an unlevel playing field the conflicts rage on

Stand up to be counted, stand up to be heard

Stand up at the barricades stand up for your world

Weltschmerz — the homeless and starving

Weltschmerz — the bombed and the burnt

Weltschmerz — the poor and the lonely

Weltschmerz — the forgotten and spurned

The shells of cathedrals, the yellowing grass

The plum dark tornadoes, fluttering flags

The queues at the foodbanks, the raging typhoons

The gangs on the corner, the shadows that groom

The fading of dahlias, the forests of fire

The walls in the desert

The rapture is near

Laat me me even voorstellen. Ik ben gewoon een man van onze tijd

Verward en verbijsterd lijk ik te leven zonder reden of rijm

Verraden door een systeem dat ik had opgegeven om te proberen te veranderen

Laat me je nu voor niets vertellen, ik ben terug in het spel

Ik heb me tegoed gedaan aan de kennis die op de digitale feed werd gesmeerd

Ik heb door mijn wijsheid ontdekt dat niet alles kan worden geloofd

Ik ben tot de conclusie gekomen dat we allemaal zijn bedrogen

En dat onze vrijheden en democratie niet zijn wat ze lijken

Weltschmerz, weltschmerz, weltschmerz

Ik ben een krijger met een grijze baard, een dichter van geen geringe bijval

Mijn woorden zijn mijn wapens die ik minachtend aanbied

Mijn melancholische aspect is iets waar je niet omheen kunt

Mijn motieven kun je niet in twijfel trekken, noch mijn sterke gevoel van goed en kwaad

Ik ben van mening dat dingen niet kunnen blijven zoals ze zijn

Mijn woede en mijn woede gevangen als een wesp in een pot

Het is nooit te laat om een ​​moedige nieuwe start te maken

Wanneer de revolutie wordt genoemd, zal ik mijn rol spelen

Weltschmerz weltschmerz, weltschmerz

Er was een tijd dat mijn morele kompas uit de hand liep

Ik trok me terug van de barricades, groef mezelf een heel diep gat

Ik kwam naar een land dat ik ooit als een thuis beschouwde

Dat is verloren gegaan aan de schurken en de schurken en een circus van clowns

De hemel rolt de donder, ik hef mijn gezicht op naar de regen

Met mijn voeten in de koude as van alles wat overblijft

Als we naar de kinderen hadden geluisterd en gehoor hadden gegeven aan hun oproep

De uitdaging aangegaan bij een eerder belletje

De strijd is nog niet voorbij, deze oorlog moet nog worden gewonnen

Op een ongelijk speelveld woedt de strijd voort

Sta op om geteld te worden, sta op om gehoord te worden

Sta op bij de barricades kom op voor jouw wereld

Weltschmerz — daklozen en hongerigen

Weltschmerz — de gebombardeerde en de verbrande

Weltschmerz — de armen en de eenzamen

Weltschmerz — de vergeten en afgewezen

De schelpen van kathedralen, het vergelende gras

De pruimdonkere tornado's, wapperende vlaggen

De wachtrijen bij de voedselbanken, de razende tyfoons

De bendes op de hoek, de schaduwen die verzorgen

Het vervagen van dahlia's, de wouden van vuur

De muren in de woestijn

De opname is nabij