Credo - Fish

I watch the tv every night,

I stay awake by satellite,

I hope and pray the nightmares,

Stay away today.

An oily shroud on a coral reef,

A black clouds hanging over me.

When I hit on the remote,

The programmes stay the same.

Credo, credo, credo, credo.

An assegai slick with sweat and blood,

A shotgun barks at a rabid dog,

A shallow grave hugs a highway,

Beneath a bleaching sun.

Credo, credo, credo, credo,

It dont mean nothin;

it dont mean nothin

It dont mean nothin;

it dont mean nothin to me.

When cancer sucks a young girls breast.

When a company chains a young mans soul

When the coal dust stole

My grandads breath away.

A tattered tramp tacks a windy wynd,

To close a crowded circle a braziers light,

A man becomes a mountain, in the falling snow.

A mother screams and a baby cries.

The memory gone before the blood has dried.

A needle pricks the conscience,

To help it fade away.

The more you scream, the less you hear,

Or thats how it used to be.

But I just cant tell the difference

Anymore these days.

The open lips of an alter boy,

A planet spins in a silent void,

The options are ever fewer

On the ground these days

sic.

is this supposed to be altar?

this is how it appears on the lyric sheet.

Ik kijk elke avond tv,

Ik blijf wakker door de satelliet,

Ik hoop en bid de nachtmerries,

Blijf weg vandaag.

Een olieachtige lijkwade op een koraalrif,

Een zwarte wolk die boven me hangt.

Als ik op de afstandsbediening druk,

De programma's blijven hetzelfde.

Credo, credo, credo, credo.

Een assegai slick met zweet en bloed,

Een jachtgeweer blaft naar een hondsdolle hond,

Een ondiep graf omhelst een snelweg,

Onder een stralende zon.

Credo, credo, credo, credo,

Het betekent niets;

het betekent niets

Het betekent niets;

het betekent niets voor mij.

Wanneer kanker een jonge meisjesborst zuigt.

Wanneer een bedrijf de ziel van een jonge man ketent

Toen het kolenstof stal?

Mijn grootvaders ademen weg.

Een aan flarden gescheurde zwerver tackelt een winderige wynd,

Om een ​​drukke cirkel te sluiten, steekt een vuurpot aan,

Een man wordt een berg, in de vallende sneeuw.

Een moeder schreeuwt en een baby huilt.

De herinnering is weg voordat het bloed is opgedroogd.

Een naald prikt in het geweten,

Om het te helpen verdwijnen.

Hoe meer je schreeuwt, hoe minder je hoort,

Of zo was het vroeger.

Maar ik kan het verschil gewoon niet zien

Meer tegenwoordig.

De open lippen van een alter jongen,

Een planeet draait in een stille leegte,

De opties zijn steeds minder

Op de grond tegenwoordig

zo.

moet dit altaar zijn?

zo wordt het weergegeven op het tekstblad.