Thistle Alley - Fish

Rockets are flying, signal distress over no man’s land

With hopes they are fading‚ splutter and die in a leaden sky

The wounded resignation‚ the corpses on the wire

A frozen tableaux flickers in the light

Flares are falling‚ chasing the shadows, nervous eyes, huddled in silence

Hugging the earth‚ biding time

Motionless as spiders caught out on a killing floor

Muffled picks and shovels hold their still

Praying for the darkness to return and hide the graves they are opening

The graves they are digging

A storm of fire and metal tears the wood asunder

Shatters stumps of scorched and splintered trees

Cowering in the mud within the roots, incessant thunder

Tormented shredded souls are torn apart

Deep beneath the surface the chalk yields to the chisels

Bloodied fingers tear the face away

Hollowing the chambers along dark stygian tunnels

Hooded candles light the spectres way

Dragons crawl the ridges towards the spires on new horizons

Ploughing through the charnel pits and gore

The spawn of death’s invention, a victory their burden

The promise stalls and wallows in the mire

High above the stage‚ a chorus of dark angels

A circus joins the theatre of war

The props are in position, fuses primed and ready

The wires pulse the signal cue the mine exploding

The graves are opening

The dead they are rising, fear haunted faces, gaunt and grey

Ghosts are gathering, the Danse Macabre, the hellish fray

Heaven above, Thistle Alley below

Whistles are blowing, the maxims are waiting

To carve the flesh, shatter skulls and crush the bone

Guns stuttering relentless rake the lines

The gas that whispers in the confines of the trenches

To choke the life of those who dare to hide

Heaven above, Thistle Alley below

Motionless survivors bloody on the killing floor

Praying for the darkness to return

Praying for the darkness to return and hide the graves of the living

Raketten vliegen, signaleren nood boven niemandsland

Met de hoop dat ze vervagen, sputteren en sterven in een loden hemel

Het gewonde ontslag, de lijken op de draad

Een bevroren tableau flikkert in het licht

Fakkels vallen, de schaduwen achtervolgen, nerveuze ogen, ineengedoken in stilte

Knuffelen met de aarde‚ afwachtende tijd

Roerloos als spinnen betrapt op een moordende vloer

Gedempte pikhouwelen en schoppen houden hun stil

Bidden dat de duisternis terugkeert en de graven verbergt die ze openen

De graven die ze aan het graven zijn

Een storm van vuur en metaal verscheurt het hout

Verbrijzelt stompen van verschroeide en versplinterde bomen

Ineengedoken in de modder in de wortels, onophoudelijke donder

Gekwelde verscheurde zielen worden verscheurd

Diep onder het oppervlak bezwijkt het krijt voor de beitels

Bebloede vingers scheuren het gezicht weg

De kamers uithollen langs donkere stygische tunnels

Kaarsen met een kap verlichten de spoken manier

Draken kruipen over de richels naar de torenspitsen op nieuwe horizonten

Ploegen door de knekelputten en gore

De spawn van de uitvinding van de dood, een overwinning hun last

De belofte blijft hangen en wentelt zich in het slijk

Hoog boven het podium‚ een koor van donkere engelen

Een circus voegt zich bij het oorlogstheater

De rekwisieten zijn in positie, zekeringen geprimed en klaar

De draden pulseren het signaal dat de mijn explodeert

De graven gaan open

De doden staan ​​op, ze zijn bang voor achtervolgde gezichten, uitgemergeld en grijs

Geesten verzamelen zich, de Danse Macabre, de helse strijd

Hemel boven, Thistle Alley beneden

Fluitjes blazen, de stelregels wachten

Om het vlees te snijden, schedels te verbrijzelen en het bot te pletten

Wapens stotteren meedogenloos harken de lijnen

Het gas dat fluistert in de begrenzingen van de loopgraven

Om het leven te verstikken van degenen die zich durven te verbergen

Hemel boven, Thistle Alley beneden

Bewegingloze overlevenden bebloed op de moordvloer

Bidden dat de duisternis terugkeert

Bidden dat de duisternis terugkeert en de graven van de levenden verbergt