Script for a Jester's Tear - Fish

So here I am once more in the playground of the broken hearts

One more experience, one more entry in a diary, self-penned

Yet another emotional suicide, overdosed on sentiment and pride

Too late to say I love you, too late to restage the play

Abandoning the relics in my playground of yesterday

I’m losing on the swings, I’m losing on the roundabouts

Too much, too soon, too far to go

Too late to play, the game is over

Yet another emotional suicide overdosed on sentiment and pride

I’m losing on the swings, I’m losing on the roundabouts

The game is over

Too late to say I love you, too late to restage the play

The game is over

I act the role in classic style

Of a martyr carved with a twisted smile

To bleed the lyric for this song

To write the rites to right my wrongs

An epitaph to a broken dream

To exorcise this silent scream

A scream that’s borne from sorrow

I never did write that love song

The words just never seemed to flow

Now sad in reflection

Did I gaze through perfection

And examine the shadows on the other side of morning

And examine the shadows on the other side of mourning

Promised wedding now a wake

The fool escaped from paradise will look over his shoulder and cry

Sit and chew on daffodils and struggle to answer why?

As you grow up and leave the playground

Where you kissed your prince and found your frog

Remember the jester that showed you tears

The script for tears

So I’ll hold my peace forever when you wear your bridal gown

In the silence of my shame, the mute that sang the siren’s song

Has gone solo in the game, I’ve gone solo in the game

But the game is over

Can you still say you love me

Dus hier ben ik weer in de speeltuin van de gebroken harten

Nog een ervaring, nog een vermelding in een dagboek, zelfgeschreven

Weer een emotionele zelfmoord, een overdosis aan sentiment en trots

Te laat om te zeggen dat ik van je hou, te laat om het toneelstuk opnieuw op te voeren

Het achterlaten van de relikwieën in mijn speeltuin van gisteren

Ik verlies op de schommels, ik verlies op de rotondes

Te veel, te snel, te ver om te gaan

Te laat om te spelen, het spel is afgelopen

Weer een emotionele zelfmoord overdosis aan sentiment en trots

Ik verlies op de schommels, ik verlies op de rotondes

Het spel is voorbij

Te laat om te zeggen dat ik van je hou, te laat om het toneelstuk opnieuw op te voeren

Het spel is voorbij

Ik speel de rol in klassieke stijl

Van een martelaar gesneden met een verwrongen glimlach

De tekst van dit nummer laten afvloeien

Om de riten te schrijven om mijn fouten recht te zetten

Een grafschrift voor een gebroken droom

Om deze stille schreeuw uit te drijven

Een schreeuw die voortkomt uit verdriet

Ik heb dat liefdesliedje nooit geschreven

De woorden leken nooit te vloeien

Nu verdrietig in bezinning

Heb ik door perfectie gekeken?

En onderzoek de schaduwen aan de andere kant van de ochtend

En onderzoek de schaduwen aan de andere kant van de rouw

Beloofde bruiloft nu wakker

De dwaas ontsnapt uit het paradijs zal over zijn schouder kijken en huilen

Zitten en kauwen op narcissen en worstelen om te beantwoorden waarom?

Naarmate je ouder wordt en de speeltuin verlaat

Waar je je prins kuste en je kikker vond

Denk aan de nar die je tranen liet zien

Het script voor tranen

Dus ik zal mijn vrede voor altijd bewaren als je je bruidsjurk draagt

In de stilte van mijn schaamte, de stomme die het lied van de sirene zong

Is solo gegaan in de game, ik ben solo gegaan in de game

Maar het spel is afgelopen

Kun je nog steeds zeggen dat je van me houdt